به گزارش شهریار نگار: در طول دو دهه اخیر بارها در رسانه های محلی و حتی کشوری به موضوع تعیین تکلیف حریم شهر فردوسیه که از جهات اربعه در محاصره شهرهای شهریار، صباشهر، شاهدشهر و وحیدیه قرار گرفته، اشاره شده است. اما گویا قرار نیست هرگز به این مشکل رسیدگی شود. اوایل دهه هفتاد بود که طبق تقسیمات کشوری، بخش های عظیمی از اراضی ناب فردوسیه به شهرهای شهریار، صباشهر، شاهدشهر و وحیدیه الحاق شد و به نوعی سرمایه های فردوسیه در حیطه شهرهای همجوار قرار گرفت. در آن زمان (دهداری) تلاش های پراکنده اما زیادی توسط مسئولین وقت فردوسیه در بازستاندن این اراضی صورت گرفت اما ظاهرا کار از کار گذشته بود و اراضی مذکور بازگشت ناپذیر به نظر می رسید. لذا بحث بازگشت این اراضی مشمول زمان شد و شهروندان فردوسیه نیز در ادامه به این وضعیت عادت کردند و این درحالی بود که عملا دست مدیران شهر فردوسیه از انجام عملیات عمرانی بویژه احداث و حتی مرمت راه های مواصلاتی در اراضی مذکور بسته شد.
فردوسیه در محاصره زیاده خواهی برخی شهرهای همجوار قرار دارد/ شهرداری شهریار به وظیفه ذاتی و اخلاقی خود در قبال شهروندان فردوسیه عمل نمی کند.
به گزارش شهریار نگار: در طول دو دهه اخیر بارها در رسانه های محلی و حتی کشوری به موضوع تعیین تکلیف حریم شهر فردوسیه که از جهات اربعه در محاصره شهرهای شهریار، صباشهر، شاهدشهر و وحیدیه قرار گرفته، اشاره شده است. اما گویا قرار نیست هرگز به این مشکل رسیدگی شود. اوایل دهه هفتاد بود که طبق تقسیمات کشوری، بخش های عظیمی از اراضی ناب فردوسیه به شهرهای شهریار، صباشهر، شاهدشهر و وحیدیه الحاق شد و به نوعی سرمایه های فردوسیه در حیطه شهرهای همجوار قرار گرفت. در آن زمان (دهداری) تلاش های پراکنده اما زیادی توسط مسئولین وقت فردوسیه در بازستاندن این اراضی صورت گرفت اما ظاهرا کار از کار گذشته بود و اراضی مذکور بازگشت ناپذیر به نظر می رسید. لذا بحث بازگشت این اراضی مشمول زمان شد و شهروندان فردوسیه نیز در ادامه به این وضعیت عادت کردند و این درحالی بود که عملا دست مدیران شهر فردوسیه از انجام عملیات عمرانی بویژه احداث و حتی مرمت راه های مواصلاتی در اراضی مذکور بسته شد. جالب است بدانید تقسیمات کشوری وقت به حدی ناعادلانه و غیرکارشناسی صورت گرفت که ورودی شهر فردوسیه در حوزه شهر شهریار قرار دارد و امروز شهرداری فردوسیه حتی از نصب یک تابلوی جهت نما هم در آن ورودی محروم است!!! امروز شهروندان فردوسیه از مسئولین این شهر درخواست رسیدگی به وضعیت نابهنجار ورودی های شهر خود دارند، در حالیکه قانون حق پخش حتی یک فرغون آسفالت هم به شهرداری فردوسیه در آن محدوده را نداده است. از اینرو روزانه شاهد گلایه مندی و تجمع شهروندان در دفتر شورای شهر و شهرداری فردوسیه مبنی بر اعتراض به وضعیت اسفبار جاده های منتهی به شهر بویژه از مسیر شهریار هستیم. یعنی همان نقطه ای که در حوزه شهر شهریار قرار دارد و شهرداری مذکور در دو دهه اخیر هرگز اهمیتی برای آن قائل نبوده است. در صورتی که شهرداری شهریار از همان اراضی در ازای دیوارکشی، احداث سالن و سوله و… درآمد کسب می کند و دریغ از هزار تومان هزینه برای جاده های منتهی به همان اراضی!!! گناه شهروندان فردوسیه در قبال اینهمه بی عدالتی چیست؟ چرا باید والدین دانش آموزان و دانشجویانی که فرزندان شان روزانه از آن جاده غیر ایمن تردد می کنند، تا بازگشت دلبندشان در آشوب باشد؟ وقتی این جاده در حوزه شهرداری شهریار است، پس چرا نسبت به تعریض، تامین روشنایی و مرمت آسفالت آن اقدام نمی کند؟ چرا جان شهروندان فردوسیه برای مسئولین شهر شهریار اهمیت ندارد؟ چرا شورای شهر شهریار، شهرداری را مکلف به رسیدگی و ارائه خدمات در این مسیر نمی کند؟ اصلا آیا مسئولین شهرستان شهریار و بویژه مسئولین شهرداری و شورای شهر شهریار یکبار به اتفاق از این مسیر بازدید کرده اند تا شاهد خطرات نقطه ای از این جاده به نام “پیچ گردو” باشند؟ آیا برایتان مهم نیست که سالانه چند نفر از شهروندان بر اثر تصادف در همین مسیر مصدوم می شوند و گاها جان خود را از دست می دهند؟ مسئولین محترم شهرستان شهریار؛از آنجا که تا به امروز رسیدگی به مشکلات این جاده در همان تشکیل جلسات جا خشک کرده و عملا اقدامی صورت نگرفته است، باور بفرمایید جاده منتهی به فردوسیه از مسیر شهریار آنقدر خطرآفرین و دلهره آور هست که ارزش یک بازدید خشک و خالی شما عزیزان را داشته باشد تا شاید در این بازدید میدانی، دلتان به رحم بیاید و اینبار برای حل مشکل این منطقه وارد عمل شوید و دستورات قاطع و جهادی صادر کنید. و البته اگر جان شهروندان فردوسیه برایتان مهم است!!!!!!!!!!!!