قضاوت آیا قضاوت نکردن امکان پذیر است؟ آیا قضاوت کردن همیشه منفی است؟ بسیار شنیده میشه : کسی را قضاوت نکنید یا تا وقتی با کفشهای دیگران راه نرفتی قضاوتش نکن . و امثال اینها خب آیا واقعا نباید قضاوت کرد ؟ آیا مقدوره؟ همه ما صبح تا شب در حال قضاوت کردن هستیم . […]
قضاوت
آیا قضاوت کردن همیشه منفی است؟
بسیار شنیده میشه : کسی را قضاوت نکنید
یا تا وقتی با کفشهای دیگران راه نرفتی قضاوتش نکن . و امثال اینها
خب آیا واقعا نباید قضاوت کرد ؟ آیا مقدوره؟
همه ما صبح تا شب در حال قضاوت کردن هستیم .
شما با شخصی همسفر میشی ، فردی غریبه در میزنه ، گدایی به سمت شما میاد ، دانش آموزتان درسش رو نخونده، همکار شما بیشتر روزها دیر میاد .
خانم همسایه شما شلوار زاپ دار و کوتاه میپوشه ، براتون خواستگار آمده، کارمند ازتون وام میخواد ، آشنایی طلاق میگیره، اخبار خبر از افزایش قیمت بنزین میده.
و صدها مورد دیگر ما در همه اینها نه تنها شرایط رو بلکه طرف مقابل رو مورد ارزیابی قرار میدهیم .
و نظری نسبت به او پیدا می‌کنیم.
شما ناگزیر از این بررسی و ارزیابی شرایط و شخص هستید ، مغز شما اتوماتیک مشغول این قضاوت ها میشه.
پس چی شعار میدیم قضاوت نکنیم؟!
قسمتی از این قضاوت، بخاطر سیستم دفاعی مغزی شما برای مراقبت از خودتونه.
شما نیاز دارید جوانب رو بسنجید .
شما میتوانید برداشتی از شخص بر اساس اطلاعات محدود و پسند خویش برای تصمیم گیری داشته باشید
اما مجاز نیستید فرد را با آن برچسب به دیگران معرفی کنید .
درنظر بگیرید که اطلاعات شما بسیار ناقص و محدود است
خصوصا وقتی میخواهید شخصیت افراد را شناسایی کنید شما هم تخصص این کار را ندارید
هم از گذشته او و هم اثرات آنچه بر سر ایشان آمده بی خبر هستید .
۱. تمام مدت، ما در تمام موضوعات ارزیابی و قضاوت می‌کنیم
۲. مسئله قضاوت نیست ، مهم اینست که براساس قضاوت خود، برچسب زدن را رها کنیم .
در جهان شاید ۱۰ تا ۲۰ درصد چیزها خوب و بد و درست و غلط است مابقی تفاوته ، با درک این امر، لازمه نگاه بیمارگونه که جهان را به خوب و بد ، مومن و کافر ، نجس و پاک ، حلال و حرام تقسیم می‌کند را رها کنیم .
مثلا ما لباس بد و خوب نداریم بلکه لباس مناسب و نامناسب داریم.
یک لباس مناسب ساحل است و یکی مناسب مهمانی ، یک کارهایی براساس افکار و تربیت ، به شما آرامش میده .
و کارهای دیگری به فرد دیگری، یک خوراکی مناسب شماست یا نیست . همین .
این تقسیم بندی اساس برچسب زدن های ماست که فلج کننده و ناراحت کننده است.
مسئله اینست که شما از کسی ، برداشتی براساس یکسری اطلاعات محدود و ظاهری دارید.
و بخواهید بر علیه او کاری کنید یا حرفی بزنید، او را جز خوبها یا بدها قرار دهید. این درست نیست .
اینکه با ملاک های خودتون افراد را دادگاهی و محکوم کنید درست نیست وگرنه چطور میشه قضاوت نکرد ؟
مغز هر آدمی قضاوت و سنجش میکنه .
یک روانشناس اساس کارش قضاوته ، او با قضاوت رفتار و گفتار ، شخصیت و مشکلات روانی رو تشخیص می‌دهد.
درخصوص سلبریتی ها کمی متفاوته، همانطورکه توجه بهشون میکنید حق دارید بصورت عمومی درباره شون حرف بزنید
اما باز مجاز نیستید برچسب بزنید ، فرق است بین تخریب شخص با پیگیری اخبار او، شاید رفتاری بکند که برداشت خودفروشی سیاسی ازش بشه اما چه میدانید ممکنه مجبور باشه یا جانش درخطر باشه .
و یادمون باشه از کسی بت نسازیم .
اینکه قاضی خداست شعاره نه واقعیت ، و هیچ فایده ای نداره .
همیشه دیده میشه که عده ای به نام خدا و نمایندگی از خدا و دین، افراد را قضاوت کرده و به گناهکار و بی گناه ، کافر و دیندار ، نجس و پاک ، حلال و حرام ، برچسب زده و مجازات میکنند پس بازی این حرفها را نخورید .
نکته مهم دیگر اینکه برخی از آنطرف افتاده اند و می‌گویند:
” همه چیز نسبی ست ،اخلاق نسبی ست، خوب و بد نسبی ست درنتیجه هیچگونه قضاوتی درست نیست “
این حرف کاملا غلطه و معمولا ازش برای ول انگاری یا سوءاستفاده برای فریب فرد استفاده میشه
ما ملاک برای خوب و بد داریم ملاک برای اخلاق داریم ملاک برای واقعیت و حقیقت و علم داریم و کاملا میشه اینها رو توضیح داد و مرزبندی کرد .
بعنوان مثال ؛ زندگی بهتر از مرگه، آزادی بهتر از زندانه، دانایی بهتر از جهل.
یا برای اخلاقیات ۵ اصل داریم که در مطالب قبلی به آنها پرداخته ام و میتوانید در کانال سرچ کنید .
در همه این موارد ۲۰ درصد قابل تقسیم بندی خوب و بد است،مابقی تفاوته و باید محترم شمرده شود، باید قبول شود حتی اگر آنرا درک نمیکنیم یا نمی پسندیم
قبول کنیم ما مرکز جهان نیستیم مرکز واقعیت و حقیقت هم نیستیم و حق را دست ما نداده اند که بقیه را با آن متر و سپس محاکمه و بازخواست کنیم.
اگر بلحاظ اجتماعی، محاکمه ای لازم باشد کار هیئت منصفه و دادگاه با حق داشتن وکیل است نه ما .
✍🏻امیر یگانه