شجریان سال‌های بسیار، بدون جانشین خواهد بود… دی‌ماه سال۱۳۸۲ زلزله مهیبی بم را لرزاند و هزاران نفر جان خود را از دست دادند. شجریان برای کمک به زلزله‌زدگان پا پیش گذاشت و با همکاری حسین علیزاده، کیهان کلهر و همایون شجریان، کنسرت «همنوا با بم» را برگزار کرد. نوشدارو بعد از مرگ سهراب به کار […]
شجریان سال‌های بسیار، بدون جانشین خواهد بود…
دی‌ماه سال۱۳۸۲ زلزله مهیبی بم را لرزاند و هزاران نفر جان خود را از دست دادند. شجریان برای کمک به زلزله‌زدگان پا پیش گذاشت و با همکاری حسین علیزاده، کیهان کلهر و همایون شجریان، کنسرت «همنوا با بم» را برگزار کرد.
نماینده تهران در دوره دهم مجلس شورای اسلامی در یادداشتی به یاد استاد محمدرضا شجریان نوشت: درباره شخصیت استاد آواز و موسیقی سنتی ایران مرحوم محمدرضا شجریان چند نکته قابل ذکر است.
او خواندن را به خاطر تربیت خانوادگی از قرائت قرآن و دعا آغاز کرد. سپس به خاطر استعداد ذاتی خود وارد فن آواز شد، یعنی اولا این استعداد خود را کشف کرد و ثانیا آن را رشد داد و شکوفا کرد و هدر نداد.
چه بسیار انسان‌هایی که استعدادهایی در فنی دارند و آن را معطل می‌گذارند و بر باد می‌دهند. اما این شکوفا کردن استعداد باید براساس علم و راهنمایی اساتید مسلم آن فن انجام شود و شجریان درست همین کار را کرد و آواز و موسیقی را به عنوان یک فن و علم دنبال کرد و سال‌ها در این راه زحمت کشید و موسیقی سنتی ایران را از گزند تندباد موسیقی‌های بازاری و غربی حفظ کرد و راه اساتید این فن را ادامه داد.
در سال‌های قبل از انقلاب آلوده به موسیقی بازاری و کاباره‌ای نشد.
درحالی که زمینه آن فراهم و کاری درآمدزا بود.
پس از انقلاب اسلامی هنر خود را در طبق اخلاص نهاد و سرودهایی جاودان برای جمهوری اسلامی به
یادگار گذاشت، سرودهایی که گاه با اشعار حافظ و سعدی و مولوی و خیام جان انسان‌ها را به وجد می‌آورد.
یکی از رموز موفقیت او این بود که خود اهل شعر و ادب و عرفان بود و این اشعار را از عمق جان خود می‌خواند و سخن کز دل برآید نشیند لاجرم بر دل.
اما با وجود خدمت‌هایی که شجریان با سرودهایی مانند «شهید» و «سپیده» به آرمان‌های انقلاب اسلامی کرد،
رفتار ما با او در سال‌های آخر عمرش در خور این خدمات نبود و او را آزرد.
در جریان حوادث سال ۸۸ آنجا که رییس‌جمهور سابق برخی معترضان را خس و خاشاک نامید رنجیده خاطر شد و انتقاد کرد و حتی سرودی هم اجرا کرد.
این امر باعث شد که افراط‌گرایی آن زمان در برخورد با معترضان، دامن او را هم بگیرد و
پخش آوازهای او از صدا و سیما ممنوع شود،
گرچه گفته شده که این امر به درخواست خودش بوده است ولی مصاحبه دو سال پیش او با روزنامه ایران
نشان می‌دهد که این طور نبوده است.
او در این مصاحبه می‌گوید «من هیچ‌وقت نگفته‌ام «ربّنا» از صدا و سیما پخش نشود،
«ربّنا» متعلق به مردم ایران است و این ادعا صحت ندارد.» به هرحال از آنجا که هنرمند روح لطیفی دارد و
او انتظار چنین برخوردی را نداشت آزرده خاطر شد و مسوولان ما اقدام لازم را برای دلجویی از ا
و انجام ندادند.
امروز رییس‌جمهور و معاون اول و وزیر ارشاد پیام تسلیت می‌دهند ولی باید از آنها پرسید در زمان حیات
او چه اقدامی در این زمینه کردید،
خصوصا رییس‌جمهور که رییس شورای عالی امنیت ملی است.
لابد مسوولان ما در موضوع حصر خانگی هم منتظرند آنها از دنیا بروند و پیام تسلیت بدهند.
نوشدارو بعد از مرگ سهراب به کار نمی‌آید.
این سیاست که منتقد نظام باید حذف شود تا همه یک نظر داشته باشند باید در جمهوری اسلامی کنار
گذاشته شود.