نامش پوریای ولی است. پهلوانی سرآمد معرفت، اخلاق، جوانمردی و حق‌شناسی. نام او را زینت‌بخش کوچه‌ای کردیم تا هربار که چشممان به آن میافتد، بیندیشیم چنین صفاتی در ما هم وجود دارد؟ اما کوچه پوریای ولی آیا حق مطلب را به نام پرشکوهی که ابتدای آن حک شده ادا می‌کند؟ نشانی از پاکیزگی، مسئولیت‌پذیری، وفای […]
نام او را زینت‌بخش کوچه‌ای کردیم تا هربار که چشممان به آن میافتد، بیندیشیم چنین صفاتی در ما هم وجود دارد؟ اما کوچه پوریای ولی آیا حق مطلب را به نام پرشکوهی که ابتدای آن حک شده ادا می‌کند؟ نشانی از پاکیزگی، مسئولیت‌پذیری، وفای به‌عهد، احترام و شایستگی درخور نام بلند آوازه پوریای ولی را در این کوچه‌باغ می‌بینیم؟ کوچه‌ای ابتدای باغ‌هایی که ریه‌های تنفسی شهر هستند. باغ‌هایی که باغداران پیر و جوان شهرمان، با هزار امید و آرزو روزی چندین بار از آن می‌گذرند
تا سبد خانه‌های ما مهمان میوه‌های خوش آب و رنگ شهرمان باشد. کوچه‌ای که می‌توانست همچون نامش پرآوازه باشد، زیبا باشد، چشم‌نواز باشد، فرح‌بخش باشد،
سمبل زیبایی و پاکیزگی و طراوت شهرمان باشد. اما حالا با تنی خسته، درختان تشنه، خاک‌گرفته، پرزباله، و حتی پرنخاله، از سهل‌انگاری من و شمای شهروند،
من و شمای مسئول، من و شمای متصدی فضای سبز شهر، من و شمای حافظ و نگهبان شهر، ناامید و دلزده و افسرده شده است. برای پوریای ولی کاری انجام دهیم. برای کوچه‌های غبارگرفته شهرمان، برای جوی‌های پر زباله، برای کناره‌های باغ‌ها که محل خالی کردن نخاله شده، کاری بکنیم. نگوییم آب نیست، آب کم است. با مدیریت درست به همه این درخت‌های کهن آب خو‌اهد رسید. درختان کهن کوچه پوریای ولی، رسیدگی می‌خواهند. جدول‌بندی و باغچه‌بندی می‌خواهند. آبیاری می‌خواهند. مهربانی می‌خواهند. طراوت حق شهر ماست. زیبایی حق شهر ماست. پاکیزگی حق شهر ماست. #شهروند_مطالبه‌گر #شهریار #پوریای_ولی #آب_آبادانی_مدیریت #مدیریت_فضای_سبز #شهرداری_شهریار #رویا_درخشان