دانش‌آموزان شهریار با کرونا چه می‌کنند؟حدود سه هفته از آغاز سال تحصیلی جدید می‌گذرد و در این مدت مدارس با توجه به وضعیت وخیم استان تهران در ابتلا به ویروس کرونا اغلب آموزش غیرحضوری را برای دانش‌آموزان انتخاب کرده‌اند. پراکندگی شهرهای اقماری پایتخت، جمعیت ساکن در آن و کمبود فضاهای آموزشی به دلیل مهاجرپذیر بودن […]
دانش‌آموزان شهریار با کرونا چه می‌کنند؟حدود سه هفته از آغاز سال تحصیلی جدید می‌گذرد و در این مدت مدارس با توجه به وضعیت وخیم استان تهران در ابتلا به ویروس کرونا اغلب آموزش غیرحضوری را برای دانش‌آموزان انتخاب کرده‌اند.
پراکندگی شهرهای اقماری پایتخت، جمعیت ساکن در آن و کمبود فضاهای آموزشی به دلیل مهاجرپذیر بودن این مناطق داستان جدیدی نیست اما وقتی سخن از ویروس کرونا به میان می‌آید، عرصه را برای جمعیت دانش‌آموزی تنگ‌تر می‌کند
به گزارش شهریارنگار و به نقل از ایرنا شهرستان‌های استان تهران بالغ بر یک میلیون و ۲۰۰ هزار دانش‌آموز دارد یعنی از نظر عددی تعداد دانش‌آموزان آن حتی از بسیاری از استان‌های پرجمعیت کشور بیشتر است
اما معضل کمبود فضاهای آموزشی در این مناطق و به دنبال آن تراکم دانش‌آموزان حاضر در مدارس پدیده نوینی است که در ایام کرونا، خانواده‌ها و کادر آموزشی را دل نگران کرده است.
اینکه کادر آموزشی مدارس و دانش‌آموزان شهرستان‌های استان تهران در دوران کرونا چه می‌کنند، به سراغ برخی از آنان رفتیم؛
«امیرمحمد» در پایه هفتم در منطقه بهارستان آموزش و پرورش شهرستان‌های تهران تحصیل می‌کند که مناطق پیرامونی شهرستان رباط‌کریم را در بر می‌گیرد.
آن طور که این دانش‌آموز دوره اول دبیرستان می‌گوید، همه آموزش‌های مورد نیاز آنان از طریق شبکه شاد و تلویزیون پیگیری می‌شود و گفته شده اگر اشکالی در درس دارند، یک روز در مدرسه حاضر شوند.
وی در پاسخ به اینکه آیا برای شبکه شاد تبلت یا تلفن همراه در اختیار دارد، می‌گوید که پارسال با گوشی مادرش در شبکه شاد حضور داشت اما برای امسال پدرش به صورت اقساطی برایش گوشی تهیه کرده است.
البته وی از تحصیل در خانه دلِ خوشی ندارد و می‌گوید کلاس‌های موسسه زبان هم همگی آنلاین و
غیرحضوری شده و گاهی اینطور درس خواندن کسل‌کننده می‌شود.
«سحر» دانش‌آموز دیگری است که در شهریار زندگی و خود را برای کنکور ۱۴۰۰ آماده می‌کند؛
او از اینکه کلاس‌ها غیرحضوری شده، خرسند است و می‌گوید «وقتش در رفت و آمد مدرسه تلف نمی‌شود
و بهتر درس می‌‍خواند» تحصیل در مدرسه آنها ۱۰۰ درصد غیرحضوری است و با تعهد کتبی
والدینش به طور کامل در خانه می‌ماند.
اظهارات «محمدصدرا» دانش‌آموز کلاس نهم در شهر قدس از آن حکایت دارد که مدارس غرب تهران
اغلب روش غیرحضوری را انتخاب کرده‌اند؛ او می‌گوید: پارسال کلاس ما ۴۵ نفری بود و مدرسه ما دو
شیفت فعال بود؛ اصلا با این وضعیت نمی‌شد کلاس‌ها را حضوری کنند وگرنه همه کرونا می‌گرفتند.
خانم «درگاهی» برنامه شاد را در گوشی تلفن همراه خود نصب کرده است اما باور دارد که شاد هم دردسرهای خود را دارد زیرا بچه های در سن ابتدایی با آموزش مجازی بیگانه هستند و
به محض اینکه گوشی والدین را در دست می‌گیرند سراغ برنامه‌ها و سرگرمی‌های دیگر می‌روند
و باید آنان را کنترل کرد.
مشکل «شاد» را خانم علیزاده که فرزندش در کلاس نهم در اسلامشهر تحصیل می‌کند، اینگونه بیان می‌کند:
با اینکه در خانه اینترنت ثابت داریم و روی موبایل‌ها هم بسته اینترنتی راه‌اندازی کرده‌ایم
اما برخی روزها به خاطر ترافیک شبکه هیچ تبادل داده‌ای در شبکه شاد صورت نمی‌گیرد؛
یعنی نه فایلی که معلم فرستاده قابل دریافت است و نه درس و مشق‌هایی که فرزندم انجام داده؛
به همین خاطر فکر می‌کنم امسال باید شاهد افت تحصیلی فرزندم باشم.
بر اساس آمارهای وزارت آموزش و پرورش میانگین تراکم دانش‌آموزان در کل کشور ۲۴ نفر است که این عدد در شهرستان‌های استان تهران به ۳۲ نفر و گاه به بیش از ۴۰ نفر می‌رسد که این امر از کیفیت آموزش می‌کاهد.
در چنین شرایطی سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰، آن هم در وضعیت کرونایی نیمه شهریورماه آغاز شد و به دلیل کمبودهای موجود اغلب مدارس در شهرستان‌های تهران آموزش غیرحضوری و از طریق شبکه شاد را انتخاب کردند و
با تقسیم دانش‌آموزان یک کلاس به چند گروه، پیش‌بینی کردند که هر گروه حداکثر یک روز در هفته در مدرسه حاضر شود.
این موضوع بی‌تردید بر آموزش غیرحضوری کودکان این خانواده‌ها سایه می‌اندازد؛ موضوعی که خانم «محمدپور» مدیر یکی از مدارس دوره دبیرستان سعیدآباد شهریار نیز بر آن تاکید دارد و می‌گوید:
در مدرسه ما دانش‌آموزان افغان تحصیل می‌کنند که ۹۰ درصد آنان گوشی یا تبلت ندارند؛ برای اینها کلاس حضوری در مدارس پیش‌بینی کرده‌ایم تا از آموزش عقب نمانند.
یکی از نکاتی که در بحث آموزش دوران کرونایی در شهرستان‌های تهران نباید از قلم بیافتد،
آموزش غیرحضوری در هنرستان‌هاست زیرا ۳۸ درصد مدارس استان تهران در اختیار هنرستان‌ها
و آموزش‌های مهارتی و فنی و حرفه‌ای است.
آقای «محمدی» معلم هنرستان کشاورزی در محدوده ملارد می‌گوید: یکی از مشکلات ما آموزش حضوری است؛
طی سه هفته گذشته هر روز یک گروه از دانش‌آموزان می‌آیند اما با توجه به عملی بودن کارگاه‌ها،
این کار برای کادر آموزشی سخت و وقت‌گیر است و آنان مجبور هستند ساعات بیشتری در مدارس بمانند.
به نظر می‌رسد آنچه به عنوان مشکلات کرونایی مدارس شهرستان‌های تهران ظهور و بروز یافته،
مولود معضل اصلی این مناطق از جمله توسعه نامتوازن، رشد جمعیت و کمبود فضای آموزشی است.
این موضوع را «نورالله طاهری» فرماندار شهریار نیز تایید کرده و گفته است:
هر سال هشت هزار نفر به جمعیت دانش‌آموزی شهریار اضافه می‌شود و
بر اساس آن به ۳۰۰ کلاس درس جدید نیاز است.
در چنین شرایطی «محمدصیدلو» مدیرکل آموزش و پرورش شهرستان‌های استان تهران در تازه‌ترین اظهارنظر درباره شرایط آموزشی این منطقه گفته است:
میانگین تراکم دانش‌آموزان در کل کشور ۲۴ نفر و در شهرستان‌های استان ۳۲ نفر است که در کنار نرخ
تراکم دانش‌آموزان در مناطق روستایی که حدود ۱۰ نفر است،