۱۲ تا ۲۵ هزار تومان هزینه یک شب بی‌آرتی خوابی در طهران میباشد. اکثر افراد به جای اجاره منزل اینجا می‌خوابند. ولی بی‌آرتی خوابی چندان هم آسان نیست
۱۲ تا ۲۵ هزار تومان هزینه یک شب بی‌آرتی خوابی در طهران میباشد. اکثر افراد به جای اجاره منزل اینجا می‌خوابند. ولی بی‌آرتی خوابی چندان هم آسان نیست، دست‌کم تا صبح بایستی پنج دفعه اتوبوس عوض نمایند و چندین دقیقه بین هر بار پیاده و سوار شدن سوزوسرما را تحمل نمایند.به گزارش شهریارنگار، هر ۴۵ دقیقه می بایست پیاده شوند. به اتوبوس بعدی برسند. هزینه بلیت بدهند. سوار اتوبوس نو شوند و بخوابند. سوز سرمای شب آن‌ها‌را هل میدهد که خودشان را زودتر به اتوبوس برسانند.
بی‌آرتی خوابی صرفا راهی میباشد که برایشان باقی‌مانده. یک صندلی در اتوبوس برای آن‌هامنزل‌ای میباشد ارزان در پایتخت! ولی همین منزل ارزان برایشان در ماه ۳۶۰ تا ۷۵۰ هزار تومان خرج دارد. اتوبوس‌خواب‌ها کار و درآمد دارند، البته نه آنقدر که بتوانند رهن و اجاره یک منزل در طهران را بدهند.
ساعت ۲۳:۴۵ دقیقه و دمای هوا سه درجه سانتی‌گراد میباشد. یکی یکی به پایانه اتوبوس میایند، مسن،جوان و حتی خردسال! سامانه اتوبوس تندروی طهران هر شب صاحب خانه آنهاست. یکی‌از ساعت ۱۲ شب به اتوبوس پناه میبرد و آن یکی از ساعت یک صبح. بستگی به سردی هوا دارد.
زمان بر‌ترین مسیر، انتخابی هوشمندانه برای بی‌آرتی خوابی میباشد. دو خط اتوبوسرانی منزل آنهاست؛ یک کدام از خط آزادی-تهرانپارس و دیگری خط تجریش-سامانه ریلی.
خط آزادی_تهرانپارس طولانی است. اتوبوس خواب‌ها می توانند ۴۵ دقیقه بخوابند. پس دفعات کمتری خط عوض می‌نمایند و پول کمتری میدهند. البته دمای هوای اتوبوس این خط تنها سه درجه میباشد. شبیه هوای بیرون.
خط تجریش_راه‌آهن کوتاه می باشد. حدود ۳۵ دقیقه. همزمان خوابشان کوتاه است، هم می بایست دفعات بیشتری پیاده و سوار شوند. البته بی‌آرتی‌های این خط گرم میباشد. دمای هوای آن ۲۴ سکومیباشد. با صندلی‌های سالم و روکش‌های مخملی.
راننده بی‌آرتی هم میگوید: «اینجا بهتر از خط آزادی-تهرانپارس میباشد. اتوبوس‌های آنجا به درد نخور و سرد میباشد. هرگونه انسان اینجا می‌خوابند حتی کودک ۱۲ ساله.»
مسافران خط تجریش هر کجای اتوبوس که بنشینند گرم و قابل انعطاف میباشد. ولی در خط آزادی-تهرانپارس تنها صندلی پایان گرم میباشد. موتورِ انتهای اتوبوس حکم بخاری را دارد. مسافران خواب‌آلود سرعت گام‌هایشان را بیشتر می‌نمایند تا صندلی انتها اتوبوس را بگیرند.
کت رنگ و رو رفته و کهنه‌ای به بدن دارند. دست‌هایش تا انتهای مسیر بهم قفل میباشد. آمده که امشب هم مثل شب‌های دیگر در اتوبوس بخوابد. می گوید زن و فرزندانش در منزل پدرزنش میباشند البته خودش شب‌ها برای خوابیدن آواره اتوبوس‌هاست.
دستمال کاغذی را نشان می دهد و میگوید: «روزی ۱۰۰ تا ۱۵۰ هزار تومان از اینها می فروشم. متادون هم مصرف می کنم. این پول خرج خودم می شود و دیگر چیزی از آن برای اجاره نمی‌ماند. برای یک مکان‌خواب دست‌کم می بایست شبی ۵۰ هزار تومان بدهم، البته نمی‌صرفد. در حالتی‌که منزل داشتم این احوال و روزگارم بود؟»
آن یکی با کلاه کاسکت و خرقه مرتبش شب در اتوبوس می‌خوابد. یکی دیگر کت مخمل تمیزی به بدن دارد و خط تجریش-سامانه ریلی را برای خواب تعیین کرده. تمایلی به حرف سخن زدن ندارند و ترجیح میدهند صرفا بخوابند.
راننده می گوید: «روز ها هر یک جایی سرگرم میباشند و شب اینجا پناه می گیرند. تامل نکنید تمامی معتاد می باشند. هرمورد کاری دارند.» البته انگار زورشان به اجاره‌منزل نمیرسد و هم اکنون بی‌آرتی خوابی را تعیین کرده‌اند.
پایانه تجریش – راه‌آهن ۴۰ ایستگاه دارد. مسیری که در روز بیش از یک ساعت طول می‌کشد اما شب‌ها فاصله اول و آخر خط فقط ۳۵ دقیقه است. ۳۵ دقیقه طلایی برای خوابیدن و رسیدن به انتهای خط و سوار اتوبوس بعدی شدن.
راننده میگوید: زمانی که می‌توانند بخوابند متفاوت است. «بستگی دارد چقدر توقف داشته باشیم.» اما شب است و اتوبوس در بیشتر ایستگاه‌ها توقف ندارد. اگر در این بین مسافرانی بخواهند پیاده شوند یک امتیاز برای آنهاست چون یکی یا دو دقیقه بیشتر می‌خوابند.
پایانه آزادی_تهرانپارس هم ۲۷ ایستگاه دارد و هر بار حدود ۴۵ دقیقه طول می‌کشد تا اتوبوس به انتهای خط برسد.
خواب شبانه بی‌آرتی خواب‌ها حداقل ۵ تا ۶ بار قطع می‌شود. هر بار باید پیاده و سوار اتوبوس بعدی شوند. مسافران خط تجریش-راه آهن شانس بهتری دارند. چون بعد از پنج دقیقه راه رفتن در سرما می‌توانند روی صندلی گرم بنشینند.
اما مسافران خط آزادی-تهرانپارس، این شانس را ندارند. هم بیرون سرد است و هم اتوبوسی که دوباره سوارش می‌شوند.
به انتهای خط که می‌رسند راننده صدایش را بلند می‌کند و میگوید: «بیدار شوید، رسیدیم.» اما گرمای اتوبوس خوابشان را عمیق کرده است، بیدار نمی‌شوند جز با سقلمه زدن راننده به پهلویشان.
راننده باید هر طور شده آنها را انتهای مسیر پیاده کند. مسافران نمی‌توانند در اتوبوس بمانند تا راننده دور بزند و آنها بیدار نشوند. راننده میگوید: «دوست ندارم آنها را پیاده کنم اما رئیسم گفته اگر انتهای خط یک نفر از آنها در اتوبوس باشد اخراج می‌شوی.»
اما اوضاع هم همیشه خوب پیش نمی‌رود و همین پیاده و سوار شدن آنقدر اتوبوس‌خواب‌ها را آشفته می‌کند که به گفته یکی از رانندگان کار به چاقوکشی هم رسیده که راننده آنها را پیاده نکند.
برخی تا ساعت پنج صبح حدود هفت یا هشت بار در رفت‌وآمدند. برخی هم پنج بار رفت‌وآمد دارند به این امید که بتوانند در روز بخشی از این بی‌خوابی را جبران کنند.
بلیت اتوبوس و بی‌آرتی در روز ۱۴۰۰ تومان است و در شب سه هزار تومان. افرادی که در بی‌آرتی می‌خوابند برای مسیر تجریش-راه‌آهن دست کم باید ۱۵ هزار تومان و حداکثر ۲۴ هزار تومان پرداخت کنند.
مسیر آزادی-تهرانپارس که طولانی‌تر است و هزینه آن دست کم ۱۲ هزار تومان و حداکثر ۱۸ هزار تومان است. هزینه‌ای کم برای سرپناهی گرم در شب‌های سرد زمستانی پایتخت!
جهت مشاهده صفحه اینستاگرام ما اینجا کلیک کنید.