دومین سالگرد شهید مدافع حرم ( سید ابراهیم ) در کهنز برگزار می شود

سید ابراهیم …
دومین سالگرد شهید مدافع حرم :
مصطفی صدر زاده
همزمان با شهادت حضرت رقبه ( ع )

سخنران : حجت الاسلام رفیعی
مداح : کربلایی ابوالفضل مرادخانی

زمان : چهارشنبه ۳ آبان ۹۶
مکان : کهنز ، گلستان ۱۶ ، حسینیه شهدای گمنام

پایگاه بسیج امام روح الله ( ره ) ، پایگاه بسیج شهدای مدافع حرم
حرم مطهر شهدای گمنام ، هیئت حضرت ابوالفضل ( ع )

 

سید ابراهیم

مصطفی در سوریه به نام سیدابراهیم شناخته می شد! نام مستعاری که برای خودش برگزیده بود. سید ابراهیم متولد ۱۹ شهریورماه ۱۳۶۵ در شهرستان شوشتر از استان خوزستان بود که در نوجوانی همراه خانواده‌اش به اطراف تهران مهاجرت می کنند و در شهریار ساکن می‌شوند. همین نزدیکی به تهران نیز باعث شده بود تا وقتی سردار سلیمانی برای اولین بار صدای او را از پشت بیسیم بشنوند، از روی لهجه‌اش گمان کنند او جوانی تهرانی است.
شهید صدرزاده از اولین دیدارش با حاج قاسم می‌گوید: «وقتی از عملیات برگشتیم من خسته بودم. بچه‌ها صدایم کردند که حاجی با شما کار دارد. با همان سر و وضع نامرتب وارد اتاق شدم و دیدم که حاج قاسم نشسته است. بچه‌ها معرفی ام کردند و گفتند که سید ابراهیم آمده است. وقتی حاجی متوجه شد که من سید ابراهیم هستم، از جایش بلند شد و همدیگر را بغل کردیم. بعد گفتند اصلاً فکر نمی‌کردند که جثه و قیافه‌ام اینطور باشد. حاج قاسم گفت وقتی صدایم را پشت بیسیم شنیده فکر کرده که از آن هیکلی ها هستم.»

شهادت

درست یک روز قبل از شهادت به همرزمانش گفته بود من فردا شهید می‌شوم و کمتر از ۱۴ ساعت دیگر من در هوای شما نفس نخواهم کشید. حتی به درستی به دوستانش گفته بود که من فقط با یک گلوله به شهادت می‌رسم. طبق پیش بینی اش هم شهید شد. او که برای حفظ ارزش‌های نظام اسلامی در فتنه ۸۸ تا مرز شهادت پیش رفته بود، حالا در میدانی به شهادت می رسید که تداعی کننده عاشورای حسینی بود. معرکه‌ای که اگر جوانانی چون مصطفی دیر در آن ورود می کردند، شاید تاریخ عاشورا دوباره تکرار می‌شد. بر همین اساس است که خود شهید صدرزاده در وصیتنامه‌اش خطاب به حضرت زینب کبری (س) می‌نویسد:«بی بی زینب آن زمانی که شما در شام‌ غریب بودید گذشت. دیگر به احدی اجازه نمی دهیم به شما و به سلاله حسین(ع) بی‌احترامی کند. دیگر دوران مظلومیت شیعه تمام شده است. بی بی جان انی سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم. بی بی عزیزم مرا قاسم خطاب کن. مرا قاسم خطاب کن. روی خون ناقابل من هم حساب کن.»