شهریار، شهرستان همه ماست سید هادی عظیمی شهریار شهرستانی است که میشود نام آن را ایران کوچک نامید . شهرستانی که با داشتن بیش از ۷۵۰ هزار نفر جمعیت دوازدهمین شهرستان پرجمعیت کشور است و سالهاست که مسکن بسیاری از مردمان از نواحی مختلف ایران می باشد. از سوی دیگر شهریار به تدریج از یک […]
شهریار، شهرستان همه ماست
سید هادی عظیمی
شهریار شهرستانی است که میشود نام آن را ایران کوچک نامید . شهرستانی که با داشتن بیش از ۷۵۰ هزار نفر جمعیت دوازدهمین شهرستان پرجمعیت کشور است و سالهاست که مسکن بسیاری از مردمان از نواحی مختلف ایران می باشد. از سوی دیگر شهریار به تدریج از یک منطقه سرسبز و پرباغ به منطقه ای مسکونی تبدیل شده است و روند سریع گسترش نقاط شهری به صورت مستمر ادامه دارد و همچنان از باغ های باقی مانده کم میشود تا آپارتمان ها و شهرک های جدید ساخته شوند . همه مواردی که گفته شد شهریار را در موقعیتی استثنایی قرار میدهد . موج وسیع مهاجرت در عین حال که گاهی با خود آسیب اجتماعی را به همراه داشته است اما ظرفیت بالایی در موارد مختلف سیاسی ، اجتماعی ، فرهنگی و اقتصادی و ورزشی را نصیب شهرستان کرده است.
وجود تعداد زیاد دانشجویان ؛ فرهنگیان و فرهیختگان شهرستان را میتوان در بین شهرستان ها ی کشور کم نظیر دانست.
شهرستان شهریار در طول چهاردهه اخیر با موج وسیع مهاجرت روبرو بوده است . بخش شهریار که امروز به پنج شهرستان شهریار ، قدس ، ملارد ، رباط کریم و بهارستان تقسیم شده است ، در سال ۱۳۵۵ پنجاه هزار نفر جمعیت رادر خورد جای داده بود و مجموع جمعیت پنج شهرستان فوق در در حال حاضر بیش از دو و نیم میلیون نفر می باشد. تاکنون به ابعاد این افزایش جمعیت و تاثیری که در حیات سیاسی ؛ اجتماعی ، فرهنگی منطقه گذاشته کمتر توجه شده است . هنوز هم عده ای هستند که گمان می کنند شهریار سال های دور روبرو زندگی می کنند .در حالیکه شهریار جدید شهرستانی جدید با ویژگی های سیاسی ، اجتماعی ، فرهنگی و اقتصادی جدید است و از سوی دیگر علی رغم همه ظرفیت ها و توانایی هایی که در شهرستان شهریار موجود است با معضلات عدیده ای روبرو می باشد .
جمعیت فراوان ، نیاز به امکانات رفاهی و عمرانی را می طلبد . دو نیاز اساسی شهرستان در حال حاضر آموزش و بهداشت است . هرچند در طول سال های گذشته مدارس فروانی ساخته شده اند اما توجه اساسی به امکانات آموزشی ، تجهیز مدارس و ارتقای سطح آموزشی یکی از مهم ترین نیازهای امروز شهریار است . از سوی دیگر شهریار با داشتن چمعیتی بیشتر از چند استان کشور از داشتن امکانات متناسب بهداشتی و درمانی محروم است . در کنار این موارد میتوان به مشکلات دیگری از جمله حمل و نقل و اشتغال و…. نیز اشاره کرد . اما به نظر می رسد مهم ترین معضلی که شهریار امروز با آن روبرو است فقدان همبستگی اجتماعی می باشد . شهریار به راستی از منظر اجتماعی شهرستانی چند پاره است و هنوزشاهد هماهنگی جوامع متفاوت قومی حاضر در شهرستان نیستیم . این معضل اساسی به ویژه در هنگام انتخابات مجلس و شوراها خود را نمایان می سازد و شاهد رویکردهای صرف قومی به داوطلبان انتخابات شوراها هستیم . یا اینکه به دلیل فقدان همبستگی اجتماعی و عدم وابستگی به شهرستان به راحتی عنصر پول قدرت خود را تغییر معادلات نشان می دهد .
همبستگی اجتماعی به این معناست که که هر ایرانی ازهر قومیتی یا از منطقه ای از ایران که در شهریار سکونت دارد خود را ملزم به همکاری در جهت توسعه شهرستان ببیند و از منظر فراتر از مسائل قومی و محلی خود به این موضوع بنگرد . همبستگی اجتماعی به معنای همکاری و اعتماد سازی مردم و نخبگان و تاثیرگذاران محلی است که می کوشند با ایجاد سرمایه اجتماعی اعتماد عمومی را جلب نمایند و به صورت تدریجی با ایجاد علاقه به محل ، نوعی از همکاری های محلی رابه وجود آورند . همبستگی اجتماعی ساکن در شهرستان پیرامون توسعه و آینده آن مسیری طولانی دارد و برای پیشبرد آن تلاش های فراوانی باید انجام گیرد.
در بیشتر موارد محدوده نیازهای یک منطقه محدود به امکانات ملموس رفاهی و عمرانی میشود و نسبت به اهمیت زیرساخت های سیاسی بی توجهی می شود .شهرستانی که به اندازه مراکز استان های کشور جمعیت دارد نیازمند روابط و مناسبات سیاسی متناسب با آن می باشد . در این شهرستان اگر احزاب و تشکل های سیاسی و مدنی قوی و کارآمد به وجود نیایند امید به تحول اساسی نمی توان داشت . حضور یکباره برخی نامزدها و برتری مناسبات پشت پرده و فقدان شفافیت یکی از عوامل عمده شکل نگرفتن همبستگی اجتماعی است . درحالیکه حضور جریان ها ی سیاسی به صورت شفاف و قدتمند میتواند تا حد زیادی بازیگران منفعت طلب را در حاشیه قرار دهد و زمینه را برای ارتقای همبستگی اجتماعی فراهم کند . فقدان زیرساخت های مناسب سیاسی برای نقش آفرینی موثر جریان ها و احزاب سیاسی یکی از مهم ترین نقاط ضعف فعلی شهر ستان است .
شهرستان شهریار هم مانند هر نقطه ای دارای تاریخ می باشد و طبیعی است که شهریار دارای تاریخ و آثار تاریخی می باشد و افرادی به عنوان افراد بومی این شهرستان دارای قدمت هستند اما در شرایط فعلی تعریف شهریاری باید مورد تغییر قرار گیرد . هر فردی که در این محدوده زندگی می کند اهل این شهرستان است . در این تعریف شهریار شهرستان همه ماست که ترک ، فارس ، لر ؛ کرد و.. هستیم و در مرکز شهرستان شهریار یا اندیشه ؛ وحیدیه ، باغستان ، صباشهر ؛ شهد شهر و فردوسیه یا هر یک از روستاهای تابع شهرستان زندگی می کنیم . اگر بحران کم آبی فراگیر شود که مسلما تا چند سال آینده اینگونه خواهد شد همه ساکنان شهرستان را آزار میدهد و اگر مسئله آلودگی هوا به شهریار هم برسد. هیچ فردی به صرف اینکه دارای قدمت زندگی در شهریار نیست از آن مصون نخواهد بود . شهریار شهرستان همه ماست و همه ما برای آینده آن مسئولیم .
شهرستان شهریار/