گفت و گو با دکتر مریم نیازآذری، متخصص طب اورژانس در اورژانس بیمارستان تامین اجتماعی شهریار چندماهی از حضور ویروس کرونا در میان ما می گذرد اما هنوز نه عادی شده، نه میزان ابتلا کمتر شده و نه خستگی از دوش پزشکان برداشته است. با یکی از آنها که صحبت می کنم می گوید استرس […]
گفت و گو با دکتر مریم نیازآذری، متخصص طب اورژانس در اورژانس بیمارستان تامین اجتماعی شهریار
چندماهی از حضور ویروس کرونا در میان ما می گذرد اما هنوز نه عادی شده، نه میزان ابتلا کمتر شده و نه خستگی از دوش پزشکان برداشته است. با یکی از آنها که صحبت می کنم می گوید استرس مان نسبت به روزهای اول کمتر، اما خستگی هایمان زیاد شده است. روزهای پراسترس و شرایط سخت کار در بیمارستان آن هم در شرایط اپیدمی کرونا از آن روزهایی هستند که کادر درمان آرزو می کنند دیگر هیچ وقت آن را تجربه نکنند.
به گزارش شهریارنگار و به نقل از ایسنا، در آستانه «روز پزشک» با پزشک پرکار و خدوم که این روزها همانند سایر همکارانشان جان بر کف دست گرفته و مشغول مداوای بیماران کرونایی در بیمارستان های تامین اجتماعی هستند به گفت وگو نشستیم.
دکتر مریم نیازآذری، متخصص طب اورژانس است و شش سال است که در اورژانس بیمارستان تامین اجتماعی شهریار خدمت می کند.
او درباره شرایط کاری اش اینگونه توضیح می دهد: قبل از کرونا در بیمارستان های تامین اجتماعی و در بخش های دیگر کار می کردم.
اما محیط اورژانس همیشه محیط پراسترسی است.
ما بیشتر با شرایط خو گرفته ایم و راحت تر می توانیم کار کنیم؛ ولی از زمانی که کرونا آمده تعداد بیماران بیشتر شده است.
وی ادامه می دهد: آن اوایل ترس از کرونا باعث شده بود کارها با استرس بیشتری نسبت به قبل انجام شود.
پوشش ما هم فرق کرده، قبلا با یک روپوش سفید و لباس معمولی می رفتیم اما الان باید ماسک و گان و کاور می پوشیم
که کار را سخت می کند.
نیازآذری که شیفت های ۲۴ ساعته در بیمارستان حضور دارد و ناچار است برای مدت زمان طولانی پوشش های محافظتی را تحمل کند،
به ارتباط مستقیم با بیماران کرونایی اشاره می کند و می گوید: میزان مواجهه ما با ویروس بالاست و مستقیم با بیمار در تماس هستیم.
بسیاری اوقات شرایط طوری است که مریض می آید و بدحال است و
باید برایش لوله تراشه بگذاریم که مستقیم با دهان و حلق او در ارتباط هستیم.
این متخصص طب اورژانس که در اورژانس و در خط مقدم پذیرش بیماران کرونایی ایستاده و خدمت می کند می گوید
که در اورژانس قسمتی را جدا کرده ایم که بیماران با علائم کرونا درآنجا پذیرش می شوند اما مریض هایی هم داریم که
سکته قلبی کرده اند و یا تصادفی اند و چند ساعت در اورژانس در بخش عادی می مانند و بعدا معلوم می شود که کرونا هم دارند.
نیازآذری که در اثر مواجهه با بیمار جوانی که در اوایل اسفند به کرونا مبتلا و در بیمارستان فوت کرد، بدن درد و سایر علائم کرونا را تجربه کرده و
مشکوک به کرونا بوده است، می گوید که در این مدت بسیاری از همکارانم به کرونا مبتلا و بهبود پیدا کردند
که تعدادی بدحال شدند و روزهای سختی را سپری کردند.حالا استرس هایمان کمتر شده، اما خستگی زیاد شده است.
او توصیه می کند مردم به دستورات و توصیه هایی که مسئولان می دهند گوش بدهند.
تا حد امکان از خانه بیرون نروند، حتما ماسک استفاده کنند و در مهمانی های بی مورد و بی جهت شرکت نکنند.
دست هایشان را مرتب بشویند و فاصله اجتماعی را رعایت کنند. اینها بهترین کارهایی است که مردم میتوانند انجام دهند.
این پزشک بیمارستان تامین اجتماعی شهریار که اهل بابل است می گوید دلش می خواهد بعد از کرونا
یک بار با خیال آسوده به شهرشان برود و مادرش را که چندماهی است از او دور است را ببیند.
او آرزو می کند زندگی عادی همه مردم از سرگرفته شود و مردم هم آسایش پیدا کنند.