کاهش قدرت خرید هر سال دریغ از پارسال نوروز با لباس و کفش نو و میوه و شیرینی و آجیل و هفتسین و سبزی پلو ماهی و… پیوندی دیرینه دارد. کرونا و غیرکرونا هم نمیشناسد. اگر در خانواده کودکی هم باشد که این ملزومات ضروریتر مینماید. با نبود آنها شادیها رنگ میبازد و حسرت رخ […]
کاهش قدرت خرید
نوروز با لباس و کفش نو و میوه و شیرینی و آجیل و هفتسین و سبزی پلو ماهی و… پیوندی دیرینه دارد.
کرونا و غیرکرونا هم نمیشناسد.
اگر در خانواده کودکی هم باشد که این ملزومات ضروریتر مینماید.
با نبود آنها شادیها رنگ میبازد و حسرت رخ عیان میکند.
با این حال امسال ظاهرا در خانههای بسیاری از ایرانیان این اقلام تشریفاتی!
تلقی میشود که باید از خیر آن گذشت.
گرانی افسارگسیخته، سرسامآور و دم به دم فزاینده از یک سو و حقوقهایی که کفاف نیازهای اولیه زندگی را هم نمیدهد.
به عید امسال رنگ و بویی متفاوتتر از سالهای گذشته بخشیده است.
نوروز ۱۴۰۰ مانند سالهای گذشته حتی ۱۳۹۹ هم نخواهد بود.
«هر سال دریغ از پارسال» در زندگی ما ایرانیان مصداق بارزی دارد.
قیمت برخی مغزهای آجیل نسبت به یکی دو سال گذشته ۲۰ تا ۳۰ درصد و برخی دیگر تا ۵۰ درصد و شاید ۸۰ درصد افزایش یافته است.
همواره وعده بهبود اوضاع از طرف مسئولان به گوش میرسند اما برای کاهش فاصله بین قدرت خرید مردم و قیمت مواد غذایی و دیگر اقلام،تلاشی صورت نمیگیرد ؛ وعدهها محقق نمیشوند و درها همچنان بر همان پاشنه قبل میچرخد!
قیمتها هر روز افزایش مییابد.
در آستانه شب عید، مردم مانده زیر بهمن گرانی از قیمتها مینالند.
برخی هم در این میان باز به مردم توصیه میکنند که نخرند تا وضعیت بازار به ثبات برسد.
آنها میگویند عاقبت گرانفروشی نخریدن است.
اما اگر سری به مغازههای خشکبار یا شیرینیفروشی در مناطق متمولنشین شهر بزنید با صفهای بلند و عجیبوغریب خریداران مواجه میشوید.
مردم در وقت گرانی آنقدر از کالای گران شده میخرند و احتکار میکنند که گرانفروش به سود ماورایی میرسد.
اگر مردم هم نخرند، فروشنده دو ماه بعد جنسش را گرانتر از امروز به دست مشتری میرساند.
اتفاقاً امروز برخی به دنبال نفروختن هستند، چون میدانند در ماههای بعد سود بیشتری کسب میکنند.
البته در بسیاری از مناطق شهر هم که اقشار متوسط و ضعیف زندگی میکنند شرایط متفاوت است.
در این مناطق همانطور که مردم قید خرید آجیل و میوه را میزنند برخی شغلها نیز رو به نابودی میروند.
چنین اتفاقى براى مشاغلى که رونقشان در روزهای عید است، بسیار خسارت بار است.
رسانههای داخلی از کم شدن قدرت خرید مردم در آستانه نوروز خبر میدهند.
موضوعی که همه ما کم و بیش در جریان آن قرار گرفتهایم.
با گذری ساده در خیابانهای شهر و با بررسی آجیلفروشیهای سطح شهر به راحتی کرختی و کسادی مغازهها مشاهده میشود
بحرانهای اقتصادی کوچک شدن سفرهها و کاهش قدرت خرید بخش قابلتوجهی از خانواده های ح ایرانی راهمراه اورده است.
این واقعیت انکارناپذیر بیش از هر زمانی در شب عید نمود و بروز پیدا کرده است
سفره نوروزی بسیاری از مردم با شرایطی رنج اورو سخت مواجه میشود
که جز شرمندگی سرپرستهای خانوار، نتیجه دیگری در پی ندارد.
حالا آن زمان فرا رسیده و طبق نظرات کارشناسان مردم دستشان از همیشه تنگتر است.
این کاهش قدرت خرید اما تنها مختص اقلام خوراکی نیست.
پوشاک هم از این قافله عقب نمانده است .
حتی اجناس ایرانی هم قیمتهای نجومی دارند.
خریداران از افزایش سه برابری قیمت پوشاک ناراحتند.
و قیمت لباس کودکان نیز با افزایش زیادی مواجه شده و همچنان هم ادامه دارد.
بهویژه اینکه در شب عید تقاضا برای خرید لباس کودک بیشتر میشود.
گرانیهای اخیر باعث شده است که پوشاک هم از سبد خانوار پر بکشد.
رئیس اتحادیه پوشاک تهران: فروش پوشاک در بازارهای مختلف در پایان سال بهویژه در اسفندماه بر اساس رصد میدانی نسبت به دو سال قبل حدود ۶۰ تا ۷۰ درصد کاهش پیدا کرده است
تنگ شدن دست مردم فقط برای شب عید نیست.
مردم مدت زیادی است که وضع اقتصادی خوبی ندارند
و از تمام نیازهای ضروری یا غیر ضروری خود گذشتهاند تا فقط شکمشان سیر باشد.
در همین روزهای پایانی سال، بسیاری از خانوادهها، به فرزندانشان تفهیم کردهاند
که عید ۱۴۰۰ نه خبری از لباس نو هست نه تفریح.
زیر لب هم خدا را شکر میکنند که کرونا هست و فعلاً دور مهمانی رفتن و مهمانی دادن خط کشیده شده است.
در این میان برخی نظرات کارشناسی ارائه میدهند که نخرید و قناعت کنید و میوه و گوشت نخوردن مشکلی ایجاد نمیکند؛ یا توصیه به «مقاومت» میکنند.
القصه که احتیاجی برای توصیه برای نخریدن نیست.
مردم ندارند که بخرند.
پدری که حقوق دو و نیم میلیونی میگیرد، چگونه میتواند از بازار گران پوشاک برای بچههایش لباس عید بخرد.
سرپرست خانوادهای که چند ماه است حقوقش عقب افتاده، چگونه میتواند سری به بازار گوشت و مرغ بزند.