اپلیکیشن شاد این روزها بیشترین کلمه‌ای که بسیاری از خانواده‌های ایرانی بعد از کلمۀ «کرونا» به کار می‌برند کلمۀ «شاد» است. چون فرزندان دلبند آنها تقریباً هر روز صبح باید گوشی به‌دست به مدرسه‌ای به نام «شاد» بروند. البته مدرسه‌ای که مجازی‌ست و قرار است راه اصلی دور زدن کرونا برای دانش‌آموزان ایرانی باشد. تا […]
اپلیکیشن شاد
این روزها بیشترین کلمه‌ای که بسیاری از خانواده‌های ایرانی بعد از کلمۀ «کرونا» به کار می‌برند کلمۀ «شاد» است. چون فرزندان دلبند آنها تقریباً هر روز صبح باید گوشی به‌دست به مدرسه‌ای به نام «شاد» بروند.
البته مدرسه‌ای که مجازی‌ست و قرار است راه اصلی دور زدن کرونا برای دانش‌آموزان ایرانی باشد.
تا اینجا خیلی خوب به نظر می‌رسد، اما واقعیت این است که وقتی پای صحبت استفاده‌کنندگان اصلی شاد یعنی دانش‌آموزان، والدین دانش‌آموزان، معلمان و مسئولان مدارس می‌نشینی تازه متوجه می‌شوی که شاد بخلاف اسم و رسم‌اش، خیلی وقت‌ها هم ناشادی به بار آورده است.
ناشادی‌هایی که بخلاف ادعای مسئولان آموزش و پرورش کاهش قابل ملاحظه‌ای نداشته است. اما این مشکلات چیست و چرا کاهش نیافته است؟
که از همان آغاز کار شاد، ذهن بسیاری از پیگیران و دغدغه‌مندان عدالت آموزشی را به خود مشغول کرد پوشش‌دهی شاد بود.
شاد دست‌کم یک موبایل هوشمند می‌طلبد؛ وسیله‌ای که نه تنها بسیاری از دانش‌آموزان ندارند بلکه اصلاً برخی پدرها و مادرهای آبرومند نیز از داشتن آن محروم‌اند!
تنها کاری که می‌شد انجام داد استفاده حداکثری از ظرفیت صداوسیما بود که تا حدودی جالی خالی شاد را پر کند که خوشبختانه این اتفاق افتاده است بنابراین به عقیدۀ نویسنده، دربارۀ عدالت آموزش مجازی دست‌کم تا امروز نمی‌شود به مسئولان آموزش و پرورش خرده گرفت البته به جز آمارهای متناقضی که در این‌باره منتشر کردند.
که دربارۀ شاد مطرح شده است و به عقیدۀ بسیاری از استفاده‌کنندگان اصلی آن، همین هم اشکال اصلی شاد است مسئلۀ سرعت آن است.
نویسندۀ این سطور به عنوان یک فعال رسانه که خودش معلم نیز هست و از ابتدای راه‌اندازی شاد یعنی اواخر فروردین امسال تا به امروز از شاد استفاده کرده است، شهادت می‌دهد که متأسفانه سرعت شاد از ابتدا تاکنون کند بوده و هست و تغییر محسوسی هم نکرده است.
این را هم فقط نویسنده ادعا نمی‌کند، بلکه بسیاری از دانش‌آموزان وی و همکاران‌اش در سراسر کشور که با آنان در ارتباط است تصدیق می‌کنند .
و مستندات‌اش هم برای پاسخگویی احتمالی موجود است! و باز هم متأسفانه آنچه در این‌باره به شدت ناراحت‌کننده است این است که مسئولان مثل عدم صداقت‌شان در ارائۀ آمارهای پوشش‌دهی شاد، در اینجا هم صداقت به خرج نداده و گرچه منکر کندی شاد نمی‌شوند .
اما طوری وانمود می‌کنند که گویی سرعت شاد هر روز در حال بهبود است!
خاطرم هست آخرین‌باری که وزیر آموزش و پرورش وعدۀ بهبود سرعت شاد را داد فردای آن روز شاد طوری قطع شد که درس ابتدای ظهر را تا غروب آفتاب نتوانستم ارائه بدهم.
یک لحظه فکرش را بکنید که نیمی از روز هر چند دقیقه سراغ موبایل‌تان می‌روید تا فقط یک فایل صوتی چند دقیقه‌ای را برای ده‌ها دانش‌آموزی که آن‌طرف منتظر هستند ارسال کنید!
یعنی اگر به روش سرخ‌پوست‌ها می‌خواستید با دود پیام بفرستید احتمالاً همان یکی دو ساعت اول کار تمام بود.
البته شاید تصور کنید که لابد مسئولان دلسوز دستور داده بودند تغییرات اساسی در شاد ایجاد شود و فردای آن روز همه‌چیز عالی بوده است اما متأسفانه فردای آن روز هم تغییر محسوسی وجود نداشت!
فردای فردای آن روز و… تا همین امروز!
ناگفته نماند که چند روز پیش، سیدحسن الحسینی، مسئول شاد، در صداوسیما حاضر شد و گفت چون تعداد تماس‌ها با پشتیبانی شاد کم شده یعنی مشکلات شاد کم شده است!!!
سؤال این بندۀ حقیر از جناب الحسینی این است: آیا واقعاً نمی‌توانید تصور بفرمایید که ممکن است کم شدن تماس‌ها با پشتیبانی شاد بخاطر ناامیدی تماس‌گیرندگان از برطرف شدن مشکلات شاد باشد؟!
اما دلخوری ما از اقدامات وزارت آموزش و پرورش در مورد آموزش مجازی زمانی به اوج خود می‌رسد که بر مبنای نظرات کارشناسی طراحان اپلیکیشن متوجه بشویم تنها چیزی که برای افزایش سرعت شاد نیاز بوده و هست طراحی بک‌اند (back end) مناسب برای آن است!
به عبارت دیگر، متأسفانه ۹ ماه ازورود کرونا به کشورمان گذشته اما مسئولان آموزش و پرورش برای توسعۀ آموزش مجازی حتی مجموعۀ مناسبی برای طراحی یک اپلیکیشن آموزشی انتخاب نکرده‌اند ، مشکل اصلی شاد را پدید آورده است.
اما واقعاً چرا یک وزارتخانۀ عریض و طویل به نام آموزش و پرورش با گذشت ماه‌ها حتی نتوانسته است مجموعه‌ای مناسب برای طراحی شاد در نظر بگیرد؟