معلم نیروی آزاد در مدارس غیر دولتی شهریار ، هوا می خورد⁉️ درد دل معلمان آزاد مدارس غیر دولتی شهریار ( آدرس و شماره تلفن مدارس غیر انتفاعی شهریار ) مدارس غیر دولتی شهریار علی رغم درامد اقتصادی خوبی که کسب مینمایند اما توجه چندانی به معیشت نیروهای آزاد و معلمان آزاد خود ندارند که […]
مدارس غیر دولتی شهریار علی رغم درامد اقتصادی خوبی که کسب مینمایند اما توجه چندانی به معیشت نیروهای آزاد و معلمان آزاد خود ندارند که این امر موجب نارضایتی، کاهش انگیزه و در نهایت کاهش کیفیت آموزشی خواهد شد.
ظرف سالهای اخیر، خیل عظیمی از امید سرمایه های اجتماعی در این کشور کاهش یافته است و بحران های اقتصادی و آتش بی تدبیری، بود و نبود این مردم را سوزانده است.
از صنعت گرفته تا کشاورزی، از فرهنگ گرفته تا اقتصاد ، از معیشت گرفته تا اساسا امید به آینده. تو گویی در میانه ی یک نبرد جانفرسا با لشگری از سیاهی و تباهی و نا امیدی، جوانان این مرز و بوم را هدف قرار داده و ذهن و جانشان را همانند معیشت و روند زندگی شان هدف قرارداده است.
در این میان یکی از خطرناک ترین نا امیدی های موجود، نا امیدی متصدیان آموزش ازحال و آینده ی خویش است. این سرمایه های اجتماعی و آینده سازان و میهن دوستان که روزی در همین مدارس با ایده های آنچنانی و امید برای آینده شان درس می خواندند. و از نوشته های داخل کتاب سرمشق می گرفتند که «دست در دست هم دهیم به مهر ، میهن خویش را کنیم آباد » اینک به روزی دچار شده اند که خرید خانه برایشان یک آرزوی محال است؛
سفر و دلخوشی برایشان دست نیافتنی است. حتی در معیشت ماهانه خود مانده اند چه برسد به پس اندا. روزهای تعطیل حقوقی دریافت نمی کنند، سه ماه تابستان حقوق ندارند. بسیاری از آنها بیمه هم نیستند، با حداقل درآمد – کمتر از کف حقوق مصوب وزارت کار – مشغول به کار می شوند و چون خرداد ماه می رسد، رخت عزا به تن می کنند و خود را برای سه ماه بیکاری و فقدان درآمد آماده و مهیا می سازند.
نیروهایی خوش فکر که به گاه ارائه ی خدمات معلم اند و به وقت دریافت مزایا معلم نیستند، معلمانی که مانند سایر اقشار مظلوم و نیازمند، به صورت فصلی کار می کنند و پیمانکاران شان می توانند حق و حقوق آنها را مطابق میل بپردازند یا نپردازند.
این روزها که خبر از دلار ۲۰ تومنی و گرانی قیمت گوشت و مرغ و برنج و لبنیات و افزایش سرسام آور هزینه های رهن و اجاره مسکن را می شنویم، تو گویی آب سردی بر روی وجودمان ریخته اند که ما در کجای این هستی قرار داریم که فریاد رسی برایمان نیست؟!
نیروهای آزاد مدارس غیردولتی شهریار با تلاش و نوآوری های زیاد در عرصه ی آموزش همواره می کوشند تا تحولی در نگرش دانش آموزانشان نسبت به پیشه ی معلمی و اساسا علم آموزی ایجاد نمایند اما خود همین معلمان از درون می سوزند که باید دانش آموز را به چه چیز دلگرم و دلخوش کرد؟!
آیا این معلمان به جهت جایگاه معلمی در ذهن مخاطبان، توان آن را دارند که در ماه های بیکاری به هر شغلی روی بیاورند؟؟! دست فروشی، رانندگی، میوه چینی، نظافت آپارتمان ها و حتی اشتغال در کارواش، به جایگاه معلمی شان لطمه نمی زند؟
خیلی از مدیران مدارس غیر انتفاعی شهریار به همین معلمانی که دغدغه ی معاش دارند به جهت انجام شغل شریف رانندگی و یا به جهت انجام کارهایی که سایر جوانان غیرتمند در کارواش و … انجام می دهند تذکر و اخطار می دهند.
در این شرایط بی ثبات که تلاشها برای زنده ماندن است و نه زندگی، اساسا می توان دغدغه ای به جز معلمی نداشت؟؟
برف می بارد و مدارس تعطیل می شود ، معلم نیروی آزاد حقوق ندارد، هوا آلوده می شود و مدارس تعطیل می شود، معلم نیروی آزاد حقوق ندارد، تابستان می رسد، معلم نیروی آزاد حقوق ندارد، نوروز فرا می رسد که قاعدتا باید جشن باشد.
معلم نیروی آزاد عیدی ندارد، بعد از سالها تلاش باید بازنشسته شد ، معلم نیروی آزاد بیمه و بازنشستگی ندارد، برای تجدید قوا و انرژی باید به سفر رفت، معلم نیروی آزاد حتی کوچکترین مزایای تفریحی و سفر ندارد، باید ثبات شغلی داشت، معلم نیروی آزاد حتی تعهد استخدامی ندارد…
بیشترین خدمات را ارائه می دهند و از کمترین مزایا بی بهره اند .
معلمان رسمی مشمول افزایش پایه حقوق می شوند، معلم نیروی آزاد مدارس غیر دولتی شهریار اساسا حقوقی ندارد که بتوان افزایشش داد.
حجم عظیمی از کارهای زمین مانده دولت در عرصه آموزش را مدارس غیر دولتی شهریار به دوش گرفته اند و این مدارس به یُمن وجود معلمان نیروی آزادی که کمترین چشمداشت و توقع مزایا را دارند، رونق گرفته اند.
ممنونم از آیین مطلب عالی شما