شهر یک موجود زنده است

شهریار ، شهرستانی با هفت شهر کوچک و بزرگ

 

سید هادی عظیمی – فعال سیاسی اصلاح طلب

شهرفراتر از جاده و خیابان و کوچه و ساختمان هایش یک مفهوم انسانی است، شهر از ابتدای پیدایش نشانه تمدن و رشد انسان و موجب ارتقای سطح علم و دانایی بوده است.

تصور شهر در محدوده رویکرد مهندسی صرف و با این تصور که شهر فقط حمل و نقل و نقشه و سازه است، خطایی است که موجب می گردد شهر به عنوان یک مفهوم انسانی درک نگردد.

قانون تقسیمات کشوری شهر را محلی می داند (( با حدود قانونی که در محدوده جغرافیایی بخش واقع شده و از نظر بافت ساختمانی، اشتغال و سایر عوامل، دارای سیمایی با ویژگیهای خاص خود بوده به طوری که اکثریت ساکنان دائمی آن در مشاغل کسب، تجارت،صنعت،کشاورزی،خدمات و فعالیتهای اداری اشتغال داشته و در زمینه خدمات شهری از خود کفایی نسبی برخوردار و کانون مبادلات اجتماعی،اقتصادی،فرهنگی و سیاسی حوزه جذب و نفوذ پیرامون خود بوده و حداقل دارای ده هزار نفر جمعیت باشد.))

با تعریف فوق شهر بیشتر یک مکان جغرافیایی استکه ویژگی های ظاهری آن و مشاغل ساکنان آن مورد توجه قرار می گیرد.

این تعریف شهر با آنچه امروز شاهد آن هستیم تفاوت دارد زیرا شهرهای بسیاری می بینیم که در زمینه خدمت شهری خود کفایی نسبی ندارند ولی با فشارهای محلی و به دلایل مختلف عنوان شهر پیدا می کنند از این رو شهرهایی شکل میگیرند که فقط عنوان شهر دارند و خود کفایی در زمینه خدمات شهری یا کانون مبادلات اجتماعی،فرهنگی و سیاسی نیستند اما دارای شهرداری و شورای شهر می باشند و از منظر تقسیمات کشوری شهر محسوب می گردند، این نگاه موجب می شود که در شهرستانی همچون شهریار هفت شهر در کنار هم شکل بگیرند که گاهی میان آن ها یک خیابان فاصله است.

این شهر ها توانسته اند در طول سال های گذشته به سرعت گام های مهمی در مسیر توسعه عمرانی و خدمات شهری بردارند. ولی وجود هفت شهر در یک شهرستان با وضعیت موجود نمی تواند مطلوب باشد و منابع زیادی را صرف فعالیت های موازی می نماید.

شهر یک مفهوم انسانی است و انسان ها باید برای موجودیت شهر تصمیم بگیرند. مردم شهریار به عنوان صاحبان شهر با فهم نقاط قوت و ضعف و محاسن ومعایب وضعیت موجود می توانند در مورد ادامه شرایط موجود یا ادغام شهرهای موجود و تشکیل یک شهر بزرگ یا شهرداری قدرتمند تصمیم بگیرند.

 

 شهریار /