شهریار شهر بدون پیاده رو استاندارد

شهریار شهر بدون پیاده رو امروزه فضاهای پیاده روی شهری، یکی از مهمترین و حیاتی ترین عرصه های عمومی در شهرها هستند .پیاده رو، گذرگاهی است که در کنار مسیرهای سواره مثل جاده، خیابان و یا میدان منحصرا برای حرکت عابران پیاده ساخته می شود. به لحاظ کابری نیز برخی از این مسیر ها صرفا […]

شهریار شهر بدون پیاده رو

امروزه فضاهای پیاده روی شهری، یکی از مهمترین و حیاتی ترین عرصه های عمومی در شهرها هستند .پیاده رو، گذرگاهی است که در کنار مسیرهای سواره مثل جاده، خیابان و یا میدان منحصرا برای حرکت عابران پیاده ساخته می شود. به لحاظ کابری نیز برخی از این مسیر ها صرفا گذرگاهی و برخی پتانسیل تفرجی و گذراندان زمان بیشتر را دارند.

چرایی ساخت پیاده رو

از دلائل اصلی ساخت پیاده رو افزایش ایمنی عبور و مرور عابران پیاده است.

در ساخت پیاده رو ، باید عوامل مختلفی مانند نیازهای عمومی و ضعف امکانات و حرکات اتومبیل ها مورد توجه قرار می گیرند از آثار ساخت پیاده رو می توان ایجاد رونق در اقتصاد سهل نمودن ارتباط پیاده روی بین نقاط ، ایجاد هماهنگی بین عوامل مختلف ترافیکی، ایجاد امنیت و آرامش (کاهش صدا و دود)، ایجاد مسیرهای حرکت و لذت بردن از پیاده روی را دانست.

با توجه به دریافت چندین پیام شهروندی در خصوص وضعیت نامناسب پیاده روهای شهریار از دفتر محل کارم خارج شدم تا یک نگاهی کوتاه از نزدیک به ادرس های ارسالی کنم.

شهریار شهر بدون پیاده رو

در حقیقت پیاده‌روها باید یک استاندارد اساسی را دنبال کنند که متناسب با هدف ساخت آن‌ها این امکان را به همراه آورند تا شهروند به معنای عام در کنار اصل حفاظت و ایمنی شخصی بتواند به عنوان عابر از فضای لازم برای عبور و مرور شهری استفاده کند

نکته ی بسیار جالبی در خصوص موارد استاندارد سازی پیاده رو ها در آلمان در یک مقاله با عنوان پیشنهاد برای مکان های تردد که از طرف انجمن تحقیقات در ترددهای خیابانی و ترافیک شهری انجام شده توجه ام را جلب کرد :

ویژگی های یک پیاده روی استاندارد را اینگونه عنوان کرده بود:

.حداقل عرض راه طوری است که برای دو عابری که با چتر بارانی باز شده با یکدیگر مقابل می‌شوند فضا برای عبور باشد.

باید در نظر داشت که حدود ۴۶٪ از عابران چمدان به همراه دارند.

سبقت افرادی که سریعتر گام برمی‌دارند از افراد آهسته‌تر ممکن باشد (بدون مزاحمت).

حدود ۴۰٪ از مردم با یک همراه دیگر یا با یک گروه هستند.

باید یک فاصله از دیواره‌ها در نظر گرفته شود.

همین‌طور یک فاصله ایمن تا شروع تردد خیابانی لازم است که علائم راهنمایی و رانندگی و از این دست در محدوده این فضا قرار می‌گیرند.

برای افرادی که از وسایل کمکی برای تردد بهره می‌گیرند در نزدیکی مثلاً خانه‌های سالمندان باید فاصله ایمن مناسب برای دو نفر که از مقابل می‌آیند در نظر گرفته شود.

همین‌طور برای مکان‌های عمومی مثلاً مجتمع‌های مسکونی تردد دو نفر از مقابل هم با کالسکه بچه جز این موارد است.

نقاط تردد همین‌طور باید برای جاهایی که توقف در آن‌ها مجاز در نظر گرفته می‌شود مانند مقابل تابلو اعلانات و از این دست فضای لازم را پیش‌بینی کند.

بنابر این می‌بینیم در هر نکته از این تحقیق که به عنوان پیشنهاد به مراجع ذیربط ارجاع شده تا چه حد و با چه اطمینانی به این حق شهروندی بارها ارجاع شده و نهایتاً جزیی‌ترین نکات برای هر گروه سنی یا هر دسته از عابران در نظر گرفته شده است

شهریار شهر بدون پیاده رو

در حال حاضر عواملی همچون موقعیت جغرافیایی شهرستان شهریار و نزدیکی به پایتخت،وضعیت اقتصادی کنونی و گرانی مسکن در تهران بر مهاجرت شهروندان بر این منطقه خوش آب و هوا تاثیر فراوانی گذارده است در نتیجه با اعمال سیاست‌های مدیریت شهری شهریار وافزایش متقاضیان مسکن ،تعداد ساخت و سازهای مجتمع های مسکونی در سال های اخیر همچنان رو به فزونی است و دریغا یکی از چیزهایی که به‌طور کل در این زمان توسط مدیران و مسئولین شهری در نظر گرفته نمی‌شود وجود عابرانی است که مجبورند برای لحظاتی از کنار این بناهای در حال ساخت تردد کنند.

این در حالی است که برای صدور مجوز برای هر کدام از این بناها مالکان مجبور بوده‌اند مراحل سختی را چه از نظر قانونی و چه از نظر مالی پشت سر بگذارند.

آنچه جای خالی آن حس می‌شود احترام به عابرانی است که به دلایلی که ذکر شد به سادگی حق آن‌ها نادیده گرفته می‌شود و همه این‌ها با تملک مالک و پول معاوضه شده با مراجع قانونی آن قابل توجیه است……

در نهایت بعد از اتمام ساخت، پیاده‌رو مقابل منزل هر کس بی‌توجه به اینکه یک قسمت از پیاده‌رو عمومی است همانگونه تعیین می‌شود که صاحب ملک هزینه کند و به این علت است که مثلاً موقع راه رفتن در سطح پیاده‌روها بعضاً اختلاف ارتفاع قابل لمسی را تا کسری از متر با همسایه مجاور می‌توان حس کرد….

در طول مسیر حرکتم متوجه شدم بدبختانه گاها برخی از پیاده روهای شهریار برای صاحب خودرو چه در محل سکونت و چه محل کار، غنیمت است.

و شاید کمبود پارکینگ‌های عمومی و شخصی سبب‌شده حاشیه خیابان‌ها و پیاده‌روها محلی برای پارک وسایل نقلیه شخصی اعم از خودرو و موتورسیکلت مکان مناسبی به نظر اید.

شوربختانه یکی دیگر از مشکلات عدیده ی پیاده روهای شهریار که از نزدیک شاهد آن بودم اشغال این پیاده‌روها از سوی سازندگان ساختمان‌ها با مصالح ساختمانی بود.

مثلا اگر قرار است مصالح ساختمانی جایی ریخته شوند، پیاده‌روها یا کوچه های محل ترددرا اشغال می‌کنند درحالی‌که در کشورهای دیگر مدیران شهری هیچ‌گاه اجازه نمی‌دهند مصالح ساختمانی، خیابان و پیاده‌رو را اشغال کند….

زیرا در قوانین راهنمایی و رانندگی‌شان آمده به هیچ عنوان نباید محل تردد عابر پیاده مسدود باشد…

و در پایان شایان ذکر است احداث پیاده رو و حفظ و نگهداری از آن به عهده مدیران شهری وشهرداری است. این ابتدایی ترین کاری است که شهردار یک شهر برای شهروندان خود باید انجام دهد،امید است با تدوین ضوابط و معیارهای گسترده و استاندارد فضای شهری شاهد پویایی و سرزندگی بیشتر شهر عزیزمان شهریار باشیم.

خبرنگار : پریسا حبیبی پور