شهریار در چالش محیط زیست شهرستان شهریار نیز همچون بخش کلان کشور در حوزه محیط زیست، حفظ طبیعت، کشاورزی پایدار و فضای سبز با انواع بحران‌ها و چالش هایی مواجه است که درصورت عدم توجه جدی، موجبات ازبین رفتن منابع و سرمایه‌های طبیعی در بخش آب، خاک و هوا را فراهم خواهد نمود. از آن‌جا […]
شهریار در چالش محیط زیست
شهرستان شهریار نیز همچون بخش کلان کشور در حوزه محیط زیست، حفظ طبیعت، کشاورزی پایدار و فضای سبز با انواع بحران‌ها و چالش هایی مواجه است که درصورت عدم توجه جدی، موجبات ازبین رفتن منابع و سرمایه‌های طبیعی در بخش آب، خاک و هوا را فراهم خواهد نمود. از آن‌جا که محیط زیست در تعریف کلی شامل مجموعه عوامل اکولوژیک، اجتماعی و اقتصادی است، لذا بی‌توجهی به آن حوزه گسترده‌ای را تحت پوشش قرار خواهد داد. بنابراین حفظ طبیعت شهریار از ضروریات منطقه است و توجه به مسائلی که درتضاد با پویایی اکوسیستم، توسعه پایدار و حفظ شرایط اکولوژیک باشد، درخور اهمیت ویژه است. انواع معضلاتی که شهر و شهروندان با آن به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم در ارتباط هستند عبارتند از: تخریب باغات و عرصه‌های طبیعی به بهانه‌های مختلف، توسعه بی‌رویه صنعت در شهرستان درغالب طرحهای ناسازگار با شرایط طبیعی منطقه و افزایش آلاینده‌های محیط زیستی، افزایش مهاجرت و ساخت و ساز غیراصولی و مکان‌یابی ناصحیح، برداشت بی‌رویه و بیش از عمق مجاز در بخش معادن حاشیه شهر و افزایش آلاینده‌های مضر بر سلامت انسان، عدم توجه کافی به تفکیک و بازیافت اصولی پسماند، انهدام غیرمجاز زباله در بخش‌های مختلف و افزایش گازهای سمی و خطرناک، آلودگی آب‌های زیزمینی، کشاورزی سنتی، برداشت بی‌رویه و غیراصولی از سفره‌های آب زیرزمینی در دشت ممنوعه و فرونشست زمین، کاهش تنوع زیستی، دخالت نابه‌جای انسان در طبیعت و زیستگاه حیات وحش که سبب ازدیاد حضور جانوران موذی و حیوانات در سطح شهر و مکان‌های دور از تصور می‌شود، بی‌توجهی به جاذبه‌های طبیعی در جذب اکوتوریسم، ارائه طرحهای نامناسب و به دور از نگاه کارشناسی و درنظرگرفتن اقلیم و شرایط اکولوژیک منطقه، کمبود سرانه فضای سبز عمومی و عدم وجود پارک منطقه‌ای مناسب، کمبود فضای سبز مناسب و متناسب با بافت شهری و بی توجهی به مبلمان شهری و … از مسائل و مشکلات پیش‌روی منطقه می‌باشد. اینک هر شخص و در هر سطحی می‌تواند وجدان آگاه جامعه در زمینه محیط زیست باشد و مدیریت صحیح اکوسیستم درراستای توسعه پایدار و برنامه‌ریزی و طرح‌ریزی اصولی می‌تواند گامی مؤثر در جهت حفاظت آب و خاک و بهبود وضعیت منطقه باشد. توجه ویژه و اهتمام مسئولین و جامعه به اهمیت حفاظت محیط زیست، آب، هوا و خاک، توجه به کاربری‌های سرزمین و توان محیط زیستی منطقه، توسعه کسب و کار سبز و توجه به اقتصاد سبز، حفظ باغات موجود و عدم توسعه بی‌رویه، نگرش صحیح به نحوه تولید و ارزش محصولات، مکان‌یابی مناطق مستعد جهت توسعه اکوتوریسم و ارائه طرح گردشگری مناسب با زون‌بندی و شرح خدمات ارائه شده در اکوسیستم‌های طبیعی، تغییر نگرش در فضای سبز شهری و انتخاب پوشش مناسب، کاهش سطح کاشت چمن و گل‌های فصلی و اهتمام در توسعه زری اسکیپ، انتخاب گونه‌های درختی و درختچه‌ای سازگار به شرایط اکولوژیک و مقاوم به کم‌آبی، صرفه‌جویی و مصرف بهینه، عدم مصرف‌گرایی، مدیریت مناسب فاضلاب و پساب شهری و صنعتی، مشارکت شهروندان در حفظ سیما و منظر شهر، توجه به تفکیک پسماند و … از ضروریات منطقه جهت حفظ طبیعت و اکوسیستم می‌باشد. درواقع نیاز است همه مردم پلیس محیط زیست و همیار طبیعت باشند و توسعه پایدار مدیریت، برنامه‌ریزی، فرهنگ‌سازی و آموزش پایدار هم می‌طلبد.