شهریار در سوگ سرور سالار شهیدان اباعبدالله الحسین

بسمه تعالی
السلام علیک یا اباعبدالله (ع)
فلسفه تجمع هیئات مذهبی اطراف و اکناف روزعاشورا در شهریار

یکی از اتفاقات مذهبی با ارزش مردم متدین و موحد شهرستان شهریار ، همزمان با دهه محرم خصوصا روز

تاسوعا و عاشورا لبیک به فرمان حضرت امام (ره) در شرکت گسترده ی مردم در تظاهرات بزرگ علیه رژیم

پهلوی در روز تاسوعا و عاشورای حسینی در سال ۱۳۵۶است. این راهپیمایی با حضور تمام هیات های

مذهبی از تمامی روستاهای شهریار در مرکز بخش در قالب هیات های زنجیرزنی و سینه زنی درروز تاسوعا با

شکوه وعظمت بی نظیری برگزار شد و این سنت حسنه از آن سال به بعد با شکوه و عظمت بیشتری هر ساله

در روز تاسوعا « یوم العباس (ع) » باحضور تمامی هیات های عزاداری از محله ها و روستاها در مرکز

شهرستان ، شهریار انجام می شود و عظمت وبزرگی این مراسم به حدی ست که شایستگی آن را دارد که این

روز به نام «شهرستان شهریار» مستند سازی و ثبت گردد.

یکی از رسوم رایج در روز عاشورا در شهریار مراسم نخل گردانی است .

نَخْل‌ْگَردانی، مراسمی است که شیعیان برخی مناطق به عنوان تشییع نمادین پیکر امام حسین(ع) در عزاداری

روز عاشورا برگزار می‌کنند.

در این مراسم اتاقکی شبیه تابوت با پوشش سیاه و آراسته با انواع شال‎های رنگارنگ و آیینه در حسینیه‌ها، تکایا

و محل‎هایی که در آن عزاداری محرم برگزار می‌شود توسط مردم حمل می‌گردد. نخل‌گردانی بیشتر در شهرها و

آبادی‌های اطراف کویر مرکز‌ی ایران‌ رواج دارد؛ از جمله جنوب خراسان، سمنان، دامغان، خمین، نواحی قم،

کاشان، ابیانه، خور و بیابانک، زواره، اردستان و نائین. بیشترین و شاخص‌ترین نخل‌های ایران در استان‌ یزد‌

دیده می‌شود.

اتاقک سیاه‎پوش در این مراسم هیچ شباهت و ارتباطی با درخت نخل یا خرما ندارد و در علت نامگذاری آن

نظرات مختلفی وجود دارد. اسناد تاریخی، ریشه این رسم را در ایران، مربوط به دوره صفویه می‎دانند.

فیلم نخل گردانی ظهر تاسوعا در شهریار

علم گردانی نیز یکی دیگر از آیین قابل مشاهده در شهرهای؛ شهرستان شهریار در روز عاشورا می باشد ‌

عَلم یا جریده یکی از وسیله‌های نمادین بکار رفته در آیین سوگواری عاشورا در میان شیعیان است. این وسیله

معمولاً چوبی بلندی به ارتفاع چند متر که سر آن پنجه‌ای برنجین می‌گذارند و پارچه‌های رنگین قیمتی به چوب

می‌بندند. علم ازفلز،چوب یا اهن ساخته شده، توسط علم‌دار حمل می‌شود.

علم معمولاً در جلوی صف سوگواران حرکت داده می‌شود. علم‌های قدیمی تر معمولاً پایه‌ای دارند که واژه‌های

دینی بر روی آن برنگاشته شده‌است و دو اژدها یا شیربا دهان باز از آن پاسداری می‌کنند. گاهی پهنای علم‌ها به

۳ متر تا ۱۰متر هم می‌رسد و غالباً ۱۱ زبانه دارد که زبانه میانی بزرگ‌تر از بقیه می‌باشد. حد فاصل زبانه‌ها

را هم با اشیاء فلزی که به شکل کبوتر و طاووس و لاله و گنبد و بارگاه و … ساخته شده بود، پر می‌کردند.

به کسی که علم را با خود حمل می‌کند، علمدار می‌گویند.

ارسالی از سرکار خانم عرفانه محمدی

عکس از

ارسالی از خانم محدثه مردانی

ارسالی ازسر کار خانم متیا کاریزنوی