فرحناز شیری می‌گوید: در تلاش هستم به سر کارم بازگردم و دیوان عدالت نیز حکم به این بازگشت داده است. به گزارش شهریار نگار و به نقل از گزارش خبرنگار ایلنا، نامش «فرحناز شیری» است؛ او اولین زن راننده شرکت واحد اتوبوسرانی تهران بوده اما اکنون مدتهاست که در حال دوندگی برای بازگشت به کار […]
به گزارش شهریار نگار و به نقل از گزارش خبرنگار ایلنا، نامش «فرحناز شیری» است؛ او اولین زن
راننده شرکت واحد اتوبوسرانی تهران بوده اما اکنون مدتهاست که در حال دوندگی برای بازگشت به کار است؛
او رای دیوان عدالت را رای بازگشت به کار در دست دارد اما در کارش گره‌های بسیاری افتاده که تا
گشوده نشود، نمی‌تواند به سر کار بازگردد.
خانم شیری در ارتباط با شرایط شغلی خود می‌گوید: «من از سال ۸۶ در شرکت واحد اتوبوسرانی مشغول
به کار بودم؛ بعد از مدتی به دلیل نداشتن قرارداد، بیکار شدم و حل اختلاف در آبان ۸۹ رای به بازگشت به
کار داد که با این رای حدود ۷ ماه کار کردم؛ که باز از کار من جلوگیری کردند؛ به دیوان عدالت مراجعه کردم؛
گفتند چون کارفرما به رای حل اختلاف شکایت نکرده، باید به سر کار بازگردم و پرونده مختومه است.
این بار گفتند باید قراردادی شوی که در نهایت، دیوان عدالت در ۲۵ آذر ۹۷ بازگشت به کار داد و قرار شد
من به عنوان کارگر رسمی در یک بخش اداری مشغول به کار شوم…»
او اکنون درگیر مراجعات مکرر به اداره کار جنوب غرب تهران است؛ نمی‌خواهد اداره کار او را به
عنوان کارگر قراردادی به سر کار بازگرداند؛ استناد این زن که خود را اولین زن راننده اتوبوس در
تهران می‌داند، به آخرین رای دیوان عدالت اداری است که در بخشی از آن آمده است: «با توجه به
سابقه کارگر و دائمی بودن نوع کار مقتضی‌ست براساس تبصره ۲ ماده ۷ قانون کار، تجدیدنظرخواه به
صورت دائم در کارگاه و در شغل مناسب به کار گرفته شود.
با این وصف، شکایت تجدیدنظرخواه وارد تشخیص و ضمن نقض رای هیات مذکور وارجاع جهت
رسیدگی مجدد به مرجع مربوطه، حکم به ورود صادر می‌شود.»
شیری منتظر ابلاغ رای توسط اداره کار است و می‌گوید: حاضرم به بخش اداری بازگردم اما شاغل بمانم.
دلم می‌خواهد کار کنم؛ نمی‌خواهم در این اوضاع و احوال اقتصادی و علیرغم اینکه بالاترین مرجع قضایی
در حکم خود به بند ۲ ماده ۷ قانون کار و لزوم بازگشت به کار من به عنوان کارگر رسمی اشاره کرده،
همچنان بیکار باشم. بهتر است اداره کار در این زمینه با من همکاری کند؛ در واقع با رای مرجع قضایی که
از آذر سال گذشته در دست دارم، همکاری کند.
پروانه رضایی (مدیرکل تعاون، کارو رفاه اجتماعی استان تهران) در رابطه با پرونده فرحناز شیری می‌گوید:
حتما به موضوع ایشان رسیدگی خواهد شد؛ دستور داده‌ام تیمی از کارشناسان تشکیل شود و پرونده ایشان را
رسیدگی کنند و هرچه زودتر تکلیف ایشان مشخص شود.
وی در پاسخ به این سوال که ایشان رای دیوان عدالت را در دست دارند و این رای لابد لازم‌الاجراست،
می‌گوید: مطمئن باشید حقی از ایشان ضایع نخواهد شد.
اطمینان کامل باشید که براساس قانون عمل خواهد شد و کارشناسان براساس الزامات قانونی پیگیری خواهند
کرد و نظر کارشناسی آنها منطبق با قانون خواهد بود و در نهایت، بسیار متشکرم که پیگیر پرونده و
مشکلات این خانم هستید.
شیری حالا چند ماهی‌ست که در انتظار ابلاغ حکم بازگشت به کار توسط اداره کار است؛ او یاد
روزهایی می‌افتد که همراه چند خانم دیگر در تهران رانندگی می‌کرده و نخواسته مثل آنها بازخرید شود؛
حالا هم دیگر هوای رانندگی در سر ندارد و می‌خواهد فقط یک کار دفتری داشته باشد اما به عنوان
کارگر رسمی آنهم براساس بند دوم ماده ۷ قانون کار؛ او می‌گوید: در این ده سالِ گذشته کلی دوندگی کرده‌ام
که به سر کار بازگردم؛ یک سوال دارم؛ آیا بالاتر از دیوان عدالت برای دادخواهی جایی هست؛
حالا که حکم دیوان را در دست دارم چرا همکاری نمی‌کنند؟!
او که هر روز از شهریار برای پیگیری پرونده‌اش به تهران می‌آید؛ حکم دیوان عدالت را رای قطعی می‌داند و
توقع دارد اداره کار زودتر حکم بازگشت به کار او را ابلاغ کند….
در این بین به نظر می‌رسد که کشاکش و بوروکراسی طولانی اداره کار این زن را مستاصل و
کلافه کرده؛ او از چند بار رفت و برگشت به مرجع قضایی و اداره کار خبر می‌دهد اما
امروز تنها استنادش به همین رایی است که آذر ماه توسط دیوان عدالت صادر شده؛
رایی دقیق و با جزئیات کامل که شکایت تجدیدنظرخواه یعنی فرحناز شیری را
کاملاً وارد دانسته است.
حالا فرحناز شیری اولین زن راننده اتوبوس‌های تهران، در انتظار تصمیم عاجل اداره کار و بازگشت به
کار است؛ او امیدوار است دوباره بتواند به سر کار بازگردد و شاغل بماند؛
آیا این دوندگی‌های ده ساله،برای فرحناز شیری یک پایان خوش خواهد داشت؟