بحران آب دشت شهریار را جدی بگیریم

بحران آب دشت شهریار را جدی بگیریم افسانه خیری-دانشجوی دکتری ژئو مرفولوژی وضعیت محیط زیست کشور به شرایطی دچار شده که برای حفظ و احیاء آن باید تمام ملاحظات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی را در مراحل بعدی توجه قرار داد، چراکه زخمهای عمیقی که براثر بی توجهی­ها و عدم رعایت قوانین توسعه پایدار که برگرفته […]

بحران آب دشت شهریار را جدی بگیریم

افسانه خیری

افسانه خیری-دانشجوی دکتری ژئو مرفولوژی

وضعیت محیط زیست کشور به شرایطی دچار شده که برای حفظ و احیاء آن باید تمام ملاحظات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی را در مراحل بعدی توجه قرار داد، چراکه زخمهای عمیقی که براثر بی توجهی­ها و عدم رعایت قوانین توسعه پایدار که برگرفته از چرخه و سیستم حیات زمین است بر پیکره کشور وارده شده که شاید سالها و یا حتی قرنها نیازمند ترمیم و توجه ویژه است. دراین بین رودخانه ها به عنوان اکوسیستم­های بسیار حساس در استفاده و بسیار قوی در دفاع از خود از شرایط خاصی برخوردارند و برای به تعادل رساندن خود زمانهای طولانی را گذرانده اند و همانطور که می­دانیم این اکوسیستم حساس تا جایی که به تعادل آن صدمه­ای وارد نشود مایه نشاط و سرزندگی سرزمین تحت نفوذ خودش است و در جایی که به حریم آن توجه نشود بسیار بی رحم بوده و ویرانگر خواهد بود.

کشور ایران جزو کشورهای در حال توسعه محسوب می شود و همین موضوع منجر گردیده که پروژه های عمرانی و زیربنایی متعددی در کشور و با سرعت بالایی در حال اجرا باشد و بدیهی است تامین مصالح مورد نیاز این طرح ها به عنوان یکی از شاخص­های مهم و تعیین کننده در هزینه تمام شده، زمان اجرا و کیفیت طرح­ها به شمار می آید. این موضوع باعث گردیده تا صرف اجرای پروژه­ها به هر طریق ممکن نسبت به تأمین مصالح مناسب و سهل الوصول از هر جای ممکن اقدام گردد. در این رهگذر رودخانه­ ها و مسیل­ها نیز که از این منظر منابع مطلوب تأمین شن و ماسه این طرح­ها به شمار می­آیند، شاهد خیل عظیم بهره­برداری بی رویه و غیرفنی و بدون ملاحظه اثرات نامطلوب به محیط زیست رودخانه شده اند.

برداشت شن و ماسه از رودخانه که نوعی دخل و تصرف در آن محسوب می­شود، معمولا آثار منفی فراوان فیزیکی و زیست محیطی به جای می­گذارد و لذا در برخی کشورها برداشت مصالح رودخانه­ای به طور کلی ممنوع و یا بسیار محدود گردیده است. بررسی ها نشان می دهد که درحال حاضر از هزاران منبع شن و ماسه رودخانه ای درحال برداشت صرفاً تعداد کمی دارای مطالعات فنی و بررسی اثرات زیست محیطی آن هم به صورت محدود و سلیقه­ای در کشور می­باشند. این در حالی است که اثرات نامطلوب برداشت های بی رویه علاوه بر زمان دوره برداشت به دوره­های زمان طولانی حتی پس از خاتمه عملیات بهره برداری و نیز مکان­های بالادست و پایین دست محدوده برداشت منتهی می گردد. علاوه بر محدوده بلافصل اشاره شده که اثرات مستقیم ناشی از بهره برداری از مصالح رودخانه و نیز محل احداث کارگاه فراوری شن و ماسه را در برمی گیرد، به دلیل برهم خوردن شرایط تعادل رودخانه ، تغییرات فیزیکی رودخانه تا بازه­هایی از بالادست و پایین دست محدوده اصلی برداشت در رودخانه صورت می­پذیرد به این نحو که بستر و مقاطع عرضی رودخانه در مناطق فوق الذکر دستخوش تغییرات شده و دامنه تاثیرات مستقیم زیست محیطی را به این مناطق که ممکن است کیلومترها بالاتر یا پایین تر از محل اصلی برداشت باشد نیز گسترش می­دهد. این دامنه گسترش اثرات مستقیم علاوه بربازه طولی، بازه عرضی رودخانه و سیلاب دشت را نیز شامل می­گرد. زیرا تخریب کناره­های بالادست و پایین دست رودخانه از محل برداشت نیز رخ داده و محیط زیست آنجا را متأثر می­نماید.

مراحل اجرایی حفاری در بستر رودخانه و کناره­ها، شستشوی شن و ماسه و حمل و نقل آن پتانسیل لازم را در ایجاد اثرات تخریب فیزیکی و انتشار منابع آلودگی بر تمامی گونه­های زیستی در محیط­های آبی و خشکی پیرامون را دارا می باشد. بنابراین با توجه به ماهیت فعالیت برداشت شن و ماسه، تخریب زیستگاه و آلودگی محیط زیست از جمله محیط زیست آبی خشکی و هوا امری اجتناب ناپذیر است.

ضوابط و قواعد برداشت شن و ماسه از بستر رودخانه و دشت سیلابی به حدی گسترده و جزئی است که در این نوشتار جای نمی گیرد لذا علاقمندان به آگاهی در مورد این ضوابط را به خواندن ضوابط زیست­محیطی برداشت مصالح رودخانه­ای  منتشر شده در سال ۱۳۹۰ ارجاع می­دهم.

بی­شک تمامی ساکنان غرب استان تهران از جاده قلعه حسن خان به سمت تهران گذر داشته­اند، منطقه­ای که با توجه به شرایط آب و هوایی انتظار می­رود یکی از سرسبزترین مناطق در استان تهران باشد اما به فاصله چند کیلومتر از شهریار به سمت تهران با میکرواقلیم و میکرومحیطی مواجه می­شویم که شباهتی به سایر مناطق از نظر شاخص­های محیطی ندارد و یا به­عبارتی با هارمونی منطقه هماهنگ نیست، منطقه که ذهن هر بیننده­ای را به سمت مناطق بیابانی می­کشاند محدوده برداشت شن و ماسه از بستر سیلابی رودخانه کرج…

این روزها که به هفته منابع طبیعی در تقویم کشور نامگذاری شده شاید زمان مناسبی است که به این مسأله پرداخته شود که آیا وجود و گسترش روزافزون این پدیده هیچ قاعده و اصولی ندارد و آیا این روند به منابع طبیعی و محیط زیست آسیبی وارد نمی کند؟؟؟

بستر اصلی و سیلابی رودخانه کرج در ورود به محدوده شهریار یعنی جایی که معادن برداشت شن و ماسه فراوانی را در خود جای داده روزگاری نه چندان دور دارای حیات زیستی و جریان طبیعی خوده بوده است، تصویر زیر که مربوط به سال ۱۳۶۲ شمسی (۱۹۸۴ میلادی) است و از تصاویر آرشیو گوگل ارث گرفته شده است به خوبی نشان از حیات طبیعی رودخانه و محیط اطراف آن دارد.

تصویر مربوط به رودخانه و حریم سیلابی آن، برگرفته شده از آرشیو تصاویر گوگل ارث سال ۱۹۸۴

آنچه که در حال حاضر قابل مشاهده است منطقه­ای کاملا متفاوت با شرایط قبل می­باشد (تصویر مربوط به سال ۱۳۹۶ برگرفته از گوگل ارث). در این تصویر از مسیر اصلی جریان رود هیچ نشانی قابل مشاهده نیست. معادن برداشت شن و ماسه فراوانی که در بستر و حریم رودخانه به فعالیت می­پردازند تمامی شرایط حیاتی محدوده خود را تحت تأثیر قرار داده­اند.

تصویر مربوط به رودخانه و حریم سیلابی آن، برگرفته شده از تصاویر گوگل ارث سال ۲۰۱۸

تصویر گوگل ارث سال ۱۳۹۶ از نمایی نزدیک­تر

عکس از منطقه برداشت شن و ماسه- اسفند ۱۳۹۶

برای نمونه و درک بهتر وضعیت به وجود آمده به اختصار مواردی بیان می­شود:

  • برهم خوردن ریخت­شناسی (مورفولوژی) رودخانه و در نتیجه آن برهم خوردن تعادل ژئومورفولوژیکی رودخانه
  • اثر مستقیم در مسیر جریان رودخانه و دشت سیلابی آن
  • تهدید جدی برای پوشش گیاهی محدوده تحت اثر
  • قرار گیری در مسیر جریان باد شهریار و افزایش آلودگی هوا و بالا بردن میزان ذرات معلق
  • اثر مستقیم در بیابان­زایی به واسطه اثرگذاری در منابع آب سطحی و زیرزمینی و پوشش گیاهی
  • برهم خوردن چشم­انداز دشت سیلابی و تبدیل آن به یک منطقه خشک
  • اثرگذاری بر روی وضعیت کشاورزی و نامرغوب کردن خاک بواسطه پخش و رسوب ذرات معلق در هوا در اراضی زراعی

و موارد گسترده و اثرگذار دیگری که مجال پرداخت به آنها به صورت جزئی در این نوشتار فراهم نیست اما روندی که اگر برخورد منطقی و اصولی با آن نشود در زمانی شاید کمتر از ۳۰ سال دیگر فرصتی برای جبران و احیاء نباشد چراکه هر سیستمی به صورت طبیعی آستانه تحمل خاصی در برابر تغییرات دارد و بعد از آن یا نابود می­شود و یا برای حیات خود مسیر دیگری انتخاب می­کند. در این بین رودخانه­ها علیرغم اینکه در برابر تغییرات بسیار حساس هستند اما برای بازپس­گیری حریم خود بسیار بی­رحم خواهند بود، واکنشی که به کرات در بسیاری از رودخانه­های کشور مشاهده شده و سیلابهای عظیمی که در برابر آن هیچ سازه­ای دوام کافی نداشته است.

آنچه که اکنون باید مورد توجه قرار بگیرد بررسی معادن برداشت شن و ماسه از نظر تمامی مسائل از جمله مهندسی و مدیریت رودخانه بخصوص وضعیت پروفیل طولی و عرضی رودخانه، مدیریت محیطی و منابع طبیعی، مسائل اکولوژیکی بستر و حریم رودخانه،  جنبه­های اقتصادی و اجتماعی و سلامت جمعی، شرایط میکرواقلیمی، میزان اثر برداشت شن و ماسه در مخازن آب زیرزمینی، رعایت اصول برداشت چه از نظر میزان برداشت و چه زمان برداشت قبل و بعد از سیلاب، رعایت کمربند سبز و جلوگیری از اثرگذاری مستقیم در زندگی روزمره مردم و بسیاری موارد دیگر که در اسناد مربوط به وزارت نیرو و سازمان محیط زیست با جزئیات دقیق وجود دارد اما …

بحران آب دشت شهریار