مطالعات اقلیم شهرستان شهریار

معرفی شهرستان شهریار

شهرستان شهریار در ۴۵ کیلومتری غرب تهران دارای قدمتی از دوران ساسانی و هزاره ششم قبل از میلاد است که از خششره دار به شتردار و شهردار و سرانجام به شهریار تغییر نام یافت.

این شهرستان از دشتهای حاصل خیزی در ناحیه شرق، مرکز و شمال شرق برخوردار است و کوه های منفرد و گاه پیوسته ای، قسمتهای جنوب و غرب اراضی یکدست آن را تغییر داده اند.

جاذبه های میراث فرهنگی و گردشگری موجود در شهرستان شهریار علاوه براهمیت تاریخی دارای ارزشهای فرهنگی و معماری خاص است و به همین دلیل هم ۱۰۲ اثر تاریخی و فرهنگی در این شهرستان شناسایی شده که این تعداد شامل ۳۸ تپه، هشت محوطه باستانی، ۱۶ قلعه، دو مسجد، سه حمام قدیمی، چهار پل، دو کاروانسرا، یک برج مقبره و حدود ۲۸ امامزاده است. شهریار به دلیل دارا بودن شرایط ویژه و اجرای اقدامات زیربنایی، آمادگی مناسبی برای سرمایه گذاری دارد، زیرا وجود باغهای سرسبز، آب و هوای مساعد و اقلیم مناسب با گونه های کمیاب گیاهی فضای خوبی را برای سرمایه گذاری فراهم کرده است. در صورتی که به این خطه خوش آب و هوا سفر کردید، می توانید علاوه بر لذت از طبیعت و باغهای زیبای شهریار، به اماکن تاریخی و فرهنگی آتشکده تخت رستم، برج مقبره بابامحمود، قلعه دهشاد، پلهای بادامک و اماکن زیارتی مانند امامزاده اسماعیل (ع) و امامزاده بی بی سکینه (ع)(هم اکنون در شهرستان ملارد واقع است) هم سری بزنید.

وجه تسمیه شهریار

در خصوص واژه شهریار تاکنون تعاریف و تعابیر گوناگونی شده ، از جمله این تعابیر : یاری دهنده ، شهردار ، خشتره دار در فارسی باستان ، شتر دار ، دارنده و مالک کشور یعنی فرمانده و پادشاه و شهر بزرگ و کلانشهر می باشد ، با این وجود سابقه چنین تعابیری از شهریار از قرار معلوم متأثر از برخی نواحی مجاور است . از نظر تاریخی ، رونق ، شهرت ، وسعت و جایگاه اجتماعی و سیاسی هیچ یک از آبادی های استان تهران به پای شهر ری نمی رسد ، از این رو سایر سکونت گاههای منطقه تهران را باید روستاها و شهرکهای کم سابقه تر و بعضاً از جمله نواحی ری به شمار آورد . نام هایی چون ورامین ، تهران و قطران بعد از ری ، برگ هایی از جغرافیایی تاریخی منطقه را به خود اختصاص می دهند.

در این میان از شهریار با عناوینی مثل ولایت ، روستایی تاریخی در حوزه ری ، یکی از بلوکهای تهران ، از جمله مناطق حاصل خیز واقع در کنار مسیر رودخانه های غرب تهران یاد شده است.

پیشینه تاریخی شهریار

آنچه مسلم است قدمت شهرستان شهریار بسیار بیش از تاریخی است که برای قره تپه در نظر گرفته اند. بر اساس شواهد باستان شناسی و تاریخی، منطقه شهریار از حداقل هزاره ششم پیش از میلاد دارای تمدن بوده و شواهد نشان می دهند که این شهرستان در دوره ساسانی منطقه مهمی محسوب می شده است. در واقع شواهد باستان شناسی شهرستان شهریار نشان می دهند که در این منطقه طی هزاره های دوم و سوم، آثار و شواهدی در تپه های ارسطو، تپه باکلین مهرچنیف تپه گاومیش خانه در یوسف آباد قوام و نیز از هزاره های اول و دوره آغاز تاریخی آثاری در تپه هایی چون محوطه باستانی باباسلمان، تپه حصارک غفاری، تپه حصار شالپوش، سلبی تپه و آق داشی تپه در روستای گمرگان و … به چشم می خورد.

شهرستان شهریار برای گردشگرانی که اهمیت خاصی برای تاریخ گذشته قائلند به دلیل وجود تپه های بسیار زیاد با قدمت دوره های سلجوقی، صوفیه و قاجاریه دارای ارزش زیادی بوده و از سوی دیگر نشان دهنده آبادانی و اهمیت این شهرستان در گذشته است. در مورد پیشینه شهریار و توصیف آن، اشاراتی در برخی کتب تاریخی و جغرافیایی آمده است از جمله حمدالله مستوفی در نزهت القلوب از شهریار به عنوان یکی از ولایات نزدیک ری نام می برد همچنین شرح وقایع به قلعه ای به همین نام که در شمال شهر واقع بوده، اشاره می کند.

بعدها این قلعه اهمیت یافت زیرا شرف الدین علی یزدی حایی که جنگ های امیر تیمور را شرح می دهد، نام ری شهر را به آن داده است. از سوی دیگر احمد راضی نیز در کتاب تذکره هفت اقلیم شهریار را از مناطق نزدیک ری شمرده و ضمن اشاره به قلعه ای در آن، از رودخانه ای به نام گوهررود سخن گفته است. شهر شهریار در سیر تاریخی اش با دو نام “کرشته” و “علیشاه عوض” خوانده می شده که گویا اولی از مراکز این ناحیه و دومی از جمله آبادیهای مهم آن بوده است اما به طور کلی بررسی تاریخ شهریار محدود به کلیات، نقل قولها و روایتهای پراکنده است.

شهرستان شهریار در سال ۱۳۶۸ در پی مصوبه هیأت وزیران از شهرستان کرج منتزع و با مرکزیت شهر شهریار ایجاد شده است.

شهرستان شهریار تا پایان سال ۱۳۸۸ با جمعیتی بالغ بر یک میلیون و سیصدهزار نفر شامل سه بخش ملارد،قدس و مرکزی بود که بر اساس مصوبه هیأت محترم وزیران بخش های ملارد و قدس به شهرستان های مستقل ارتقاء و از ابتدای سال ۱۳۸۹ شهرستان شهریار منفک گردید .شایان ذکر است شهرستان رباط کریم نیز در سنوات قبل از این شهرستان منتزع گردیده است.در واقع شهرستانهای رباط کریم،بهارستان،قدس و ملارد همگی از شهرستان شهریار جدا شده اند و در واقع شهرستان شهریار به نوعی نقش مرکزیت بر تمامی این شهرستانها را دارا میباشد.

این شهرستان دارای ۲۳ اثر باستانی بوده که از مشهور ترین آنها می توان به تپه های جوقین و تخت رستم در روستای قجر اشاره کرد. این شهرستان مدفن برخی نوادگان ائمه اطهاربوده و ۲۳ بقعه متبرکه از جمله امامزاده اسماعیل را نیز درخود جای داده است.

تقدیم ۹۶۵ شهید لاله گون ، ۲۴۰۰ نفر جانباز و ۱۹۶ نفر آزاده به انقلاب ازجمله سرداران شهید حاج یداله کلهر نشان از فرهنگ غنی ایثار و فداکاری و تعصب ملی در شهرستان دارد.

موقعیت جغرافیایی شهرستان شهریار

شهرستان شهریار یکی از چهار ده گانه استان تهران میباشد که با وسعتی ۳۱۰ کیلومتر مربع در ارتفاع ۱۱۶۰ متری از سطح دریا در غرب استان تهران مرکز جمهوری اسلامی ایران واقع شده است . جمعیت شهرستان شهریار در حال حاضر بر اساس سرشماری نفوس و مسکن در سال ۱۳۸۵ حدود ۵۷۴۷۴۰ نفر می باشد . براساس مصوبه هیئت دولت در سال ۱۳۸۸ بخشهای ملارد و قدس از شهریار منفک گردید و به عنوان شهرستان مستقل شناخته شده است ، شهرستان شهریار از هفت شهر به نام های شهریار ، صباشهر ، شاهد شهر ، فردوسیه ، باغستان ، اندیشه ، وحیدیه و ۳۱ روستای دارای سکنه تشکیل شده است .

شهرستان شهریار در منتهی الیه ضلع جنوبی سلسه جبال البرز مرکزی واقع شده از شمال و غرب با استان البرز و از شرق به شهر تهران و شهرستان اسلامشهر و از جنوب به غرب شهرستان های رباط کریم و ساوه محدود میشود

جدول بیوکلیماتیک شهرستان شهریار

وضعیت آب و هوای شهریار

شهریار منطقه ای با آب و هوای نسبتاً خشک ، دارای زمستانهای نسبتاً سرد و تابستانهای گرم می باشد ضمن اینکه بادهای موسمی آن از گذشته های دور شهرت فراوانی داشته و جهت وزش این بادها از غرب به شرق با اندکی تمایل به سمت جنوب است ، مهمترین جریانات هوایی این منطقه عبارتند از:

۱- جریان هوایی خفیف در شب

۲- جریان هوایی در پائیز و زمستان

۳- جریان هوایی غالب مدیترانه ای در اوایل مهر ماه

۴- جریان هوایی گرم در تابستان

۵- جریان هوایی تابستان توأم با گرد و غبار

میانگین سالانه دمای هوا که در حقیقت روزانه دمابرای تمام سال و مهمترین پارامتر اقلیمی است از ۶/۶ سانتیگراد تا ۷/۱۶ درجه سانتیگراد متغیر است . گرمترین ماههای سال در شهریار تیر و مرداد و سردترین آنها دی و بهمن می باشد ، رطوبت نسبی در این شهرستان سالانه ۴/۴۵ درصد بوده که بیشترین آن در دی و بهمن ماه و کمترین آن مربوط به مرداد و شهریور است.

اقلیم شهریار را با استفاده از روش ایوانف که با توجه به درجه حرارت سالانه با معدل دمای سالانه و رطوبت نسبی نوع اقلیم منطقه را تعیین می کند ، از نوع بیابانی با رطوبت بسیار کم اعلام شده ، همچنین روش آمپوژه نیز اقلیم منطقه را در ردیف مناطق خشک قرار می دهد و کاهش منابع آبی ، چه سطحی و زیرسطحی و زیرزمینی از مهمترین دلایلی است که باعث شده هوای منطقه گرم و خشک گردد ، این درحالی است که در گذشته های دور ، این منطقه دارای هوائی معتدل و مرغوب بوده و به همین خاطر از مناطق خوش آب و هوای اطراف تهران شناخته میشد.
میانگین بارش کشور در سال ۱۳۸۴ ، ۳۰۱ میلیمتر بوده که این رقم دراستان تهران ۳۹۷ میلیمتر و در شهرستان شهریار ۲۲۰-۱۷۰ میلیمتر اعلام شده است.
ضمناً برابر اعلام گزارش اداره هواشناسی شهرستان شهریار در فاصله زمانی سال ۸۴ تاکنون میانگین بارش ۲۱۵میلی متر بوده و سهم میانگین رطوبت حداقل وحداکثر و کل در برهه زمانی اشاره شد به ترتیب ۳۰، ۶۲ و۴۶درصد می باشد.

آب های زیر زمینی شهریار

از عوامل اصلی خوش آب و هوا بودن این شهرستان در گذشته های نه چندان دور ، وجود منابع زیرزمینی آب از قبیل چشمه ها و قنوات بوده است . چشمه ها و قنوات این شهرستان در اکثر روستاهای منطقه به شکل زیبایی خود نمایی نموده و تجمع گروهها ی انسانی را فراهم می نمود و نقش مؤثری نیز در اقتصاد کشاورزی آن داشت و با هزینه بسیار ناچیزی منابع آب مورد نیاز کشاورزان نیز از این طریق تأمین میگردید.

با کاهش آبهای سطحی که از ارتفاعات اطراف منطقه ، بویژه کرج سرچشمه گرفته و به سمت این شهرستان در جریان بود کشاورزان ناگزیر به استفاده از آبهای زیر زمینی شدند و این عامل موجب گشت تا سطح آبهای زیر زمینی ، چشمه ها و قنوات کم کم جای خود را به چاههای عمیق و نیمه عمیق دهند . بر همین اساس در حال حاضر عمده ترین منابع آب شرب و کشاورزی این شهرستان را چاههای آب عمیق و نیمه عمیق تشکیل می دهد و چیزی بنام چشمه و قنات دیگر در شهرستان وجود ندارد.

توپوگرافی شهرستان شهریار

از نظر توپوگرافی این منطقه دارای دو نوع مرفوژنز می باشد یکی در شرق شهرستان که به صورت دشت مسطح و عاری از هر گونه ارتفاع بوده و دیگری منطقه غرب آن که دارای ناهمواری و پستی و بلندی بوده و متشکل از ارتفاعات منفرد است که در این منطقه می توان به کوههای کردها با ارتفاع ۱۷۹۸ متر آق داغ با ارتفاع ۱۳۹۹ متر جارو با ارتفاع ۲۰۵۰ متر و تخت رستم با ارتفاع ۱۳۷۰ متر اشاره نمود.

زمین شناسی شهریار

تشکیلات زمین شناسی شهرستان را می توان به دو قسمت زیر تقسیم نمود. سنگهای آتشفشانی که شامل آندزیت هایی به رنگ قهوه ای بوده و تشکیلات زمین شناسی غرب شهرستان را تشکیل می دهند . تشکیلات رسوبی هم بخش وسیعی از زمینهای این منطقه را به خود اختصاص داده و از تشکیلات آبرفتی کرج که بر روی رسوبات میوسن فوقانی رسوب کرده اند تشکیل شده است این منطقه آرام به نظر می رسد زیرا اثر گسلهای بزرگ در منطقه به چشم نمی خورد و گسلهای کوچکتر از جمله گسل جنوب غربی در حوالی رود شور موجب جابجایی مختصری شده اند. ژئومرفولوژی منطقه شهریار از نظر ژئومرفولوژی در گره زمین های آبرفتی قرار دارد و به دو دسته مشخص ذیل تقسیم نمود الف: آبرفتهای ریز دانه ب: آبرفتهای درشت دانه وضعیت خاک: بر اساس بررسیهای صورت گرفته می توان خاکهای موجود در منطقه را به شرح ذیل طبقه بندی نمود: نزدیک به %۱۰ از خاکها موجود در منطقه در طبقات ۱ تا ۳ تقسیم بندی می شوند و آن بدین معنی است که مناطق مذکور برای انواع زراعت آبی مستعد می باشد و ۲۰ درصد باقی مانده پس از احداث سیستم های زه کشی و اصلاح اراضی و حل مشکلات شوری خاک و انجام تسطیح موضعی قابلت انجام کشتهای مورد نظر را خواهند داشت. همچنین ۸۰ درصد از اراضی شهرستان نیز بین ۰ تا ۳ ، ۱۰ درصد بین ۳ تا ۵ و ۱۰ درصد بیش از ۵ در هزار دارای شیب می باشند به عبارتی دیگر ۸۰ درصد از اراضی ، دشتهای دامنه ای بوده که دارای پستی و بلندیهای زیاد بوده و نیاز به تسطیح موضعی دارد و ۱۰ درصد آن نیز تپه ماهورهای آهکی و ماسه ای و ۱۰ درصد باقیمانده را هم رایزهای باد بزنی شکل تشکیل داده اند که نیازمند تسطیح اساسی می باشند. بافت خاک منطقه بیانگر آن است که نزدیک به ۸۰ درصد اراضی دارای بافت خاک مارنی رسی تا رسی بدون سنگریزه است و ۱۰ درصد دیگر هم بافت خاک شنی و ۱۰ درصد باقیمانده حاوی سنگهای آتشفشانی کوههای اطراف می باشد همچننی به لحاظ نفوذ پذیری بیش از ۲/۳ اراضی منطقه از نفوذ پذیری پایینی برخوردارند

نقش رودها در شکل گیری شهرستان شهریار

منطقه شهریار را از نظر ژئومورفولوژی می‌توان درگروه زمینهای آبرفتی قراردادوبه دودسته مشخص تقسیم نمود:
الف- آبرفتهای ریزدانه
ب- آبرفتهای درشت دانه

در شمال شهریار، خصوصا اطراف معادن شن و ماسه به خوبی می توان آبرفتهای ریزدانه را مشاهده نمود ، و زمانیکه بعلت بارش زیاد، آب در مسیر رودخانه شادچای جریان یابد این امر را به وضوح می‌توان ملاحظه نمود، همچنین آبرفتهای درشت دانه را در مناطق جنوب ، غرب و بخشی از شرق شهرستان می توان مشاهده نمود. این نوع از آبرفتها جهت کشت و زرع و فعالیت کشاورزی مناسب می باشد.
مهمترین رودخانه های معروف در شهرستان رود شادچای می باشد که با احداث سد کرج آب این رودخانه قطع و در فصولی از سال که جریان آب پشت سد زیاد می گردد جاری می شود.
در حال حاضر شهرستان شهریار اساساً فاقد آبهای جاری سطحی و دایمی به معنای واقعی می‌باشد، از دیگر آبهای سطحی موقتی نیز می توان به گودالها و حوزهایی که در فصل پرباران و باز شدن دریچه های سد کرج و جاری شدن آب در رودخانه شادچای آب در آنها ذخیره می شود اشاره نمود ، پر شدن این چاله ها از آب جاری شده در منطقه ، بالا‌ آمدن سطح آبهای زیرزمینی را باعث و آثار آن در چاههای عمیق اطراف معادن کاملا مشهود می باشد ، عمده ترین کانال موجود در منطقه نیز ، کانال فردیس به رباط کریم می باشد ، طول این کانال ۲۸ کیلومتر و از شهرستان شهریار می گذرد . ظرفیت این کانال ۲ مترمکعب بر ثانیه بوده که بعلت قطع آب سد امیرکبیر کرج ، از حیز انتفاع خارج و بلااستفاده شده است.
درسالهای اخیرنیز کانال آبی بنام کانال آب محمدیه که پروژه ای ملی است از سمت تهران به سمت جنوب شهریار احداث گردیده که آبهای سطحی شهر تهران از طریق پمپاژ وارد آن شده و اراضی واقع شده در جنوب شهرستان شهریار وبرخی از اراضی کشاورزی روستاهای شهرستان رباط کریم راسیراب می نماید.

میزان بارش در شهریار – هواشناسی شهرستان شهریار

وضعیت و میزان بارش و نزولات جوی در شهرستان شهریار را می توان بدین صورت تقسیم بندی نمود. در شهریار بطور میانگین در طی سال نزدیک به ۷۱ روز توأم با باران ، ۱۰/۴ روز توأم با برف، ۱/۴ روز توأم با مه ، ۱۱/۴ روز توام با گرد و غبار و ۸ روز هم توام با رعد و برق قابل تشخیص است. . نتایج بدست آمده از آمارگیری طی سه دهه گذشته در شهریار نشان می دهد که میانگین بارش ۲۴۷/۷ میلی لیتر بوده و از این میزان بارش بیشترین بارندگی اختصاص به ماههای بهمن و اسفند با میزان ۳۹/۷ میلیمتر و کمترین بارش هم به ماههای خرداد و تیر با ۶ میلیمتر اختصاص داشته است حداکثر بارندگی در طول شبانه روز را می توان از ۱۲ بهمن تا ۱۲ اسفند با ۳۹/۷ میلی متر و یا ۱۲ فروردین تا ۱۰ اردیبهشت با ۳۹ میلی متر و از ۹ مهر تا ۱۹ آبان با ۳۸ میلی متر و حداقل آنرا از ۱۱ خرداد تا ۹ تیر ماه با ۶ میلی متر مشاهده نمود.

دمای هوا در شهریار

میانگین سالانه دمای هوا که در حقیقت میانگین روزانه دما برای تمام سال و مهمترین پارامتر اقلیمی است از ۶/۶ درجه سانتی گراد تا ۱۶/۷ درجه سانتی گراد متغیر است . تغییرات میانگین سالانه دما بر حسب ارتفاع حدود ۶/۵ درجه سانتی گراد برای هر هزار متر ارتفاع بوده و حداکثر دمای مشاهده شده برابر ۴۵/۵ درجه سانتی گراد و حداقل دمای ثبت شده ۱۹ -درجه سانتی گراد می باشد . ضمنا گرمترین ماههای سال تیر و مرداد و سردترین آن دی وبهمن می باشد. روزهای یخبندان: بطور کلی در طی سال حدود ۵۳/۱ روز دارای یخبندان که در ماههای ژانویه ۲۰/۲ روز، فوریه۱۳/۳ روز ، مارس ۴/۳ روز آوریل ۰/۳ روز ، نوامبر و دسامبر ۱۳ روز بوده است. تابش خورشید: متوسط ساعات آفتابی ماهیانه در شهریار برابر ۱۶۵/۲ ساعت در دیماه و ۳۴۶/۱۰ ساعت در تیرماه و سالانه آن برابر ۲۹۸۵ ساعت می باشد. رطوبت نسبی: به طور کلی بر اساس نتایج بدست آمده از آمارهای سه دهه گذشته رطوبت نسبی سالانه ۴۵/۴ درصد بوده که بیشترین مقدار آن با ۶۴/۲ درصد به ۱۱ دی تا ۱۱ بهمن اختصاص داشته و کمترین مقدار آن مربوط به ۱۰ مرداد تا ۹ شهریور ۲۴/۵ درصد می باشد

بادهای شهرستان شهریار

در تاریخ آمده که بادهای موسمی شهریار، دارای شدت بوده و با برخورد با چهره افراد ، آن را سیاه می نموده است اما امروزه نه از آن بادها خبری هست و نه از مردمی که چهره هایشان بر اثر وزش باد شهریار سیاه شده باشد . از مهمترین جریانات هوائی این شهرستان می توان به « جریان هوایی » که با نام « باد شهریار » شهرت یافته است اشاره نمود . جهت وزش این جریان هوایی در منطقه وجود دارند که مهمترین آنها را می توان به شرح ذیل تقسیم بندی نمود:

: ۱-جریان هوایی خفیف در شب ۴- جریان هوایی گرم در تابستان

 2-جریان هوایی در پائیز و زمستان ۵- جریان هوایی تابستان توأم با گرد و غبار

 3- جریان هوایی غالب مدیترانه ای درا وایل مهر ماه

نمودار جهت قرارگیری ساختمان و خیابان با توجه به جهت وزش باد

جهت و سرعت وزش باد در فصل های مختلف شهرستان شهریار

پوشش گیاهی شهرستان شهریار

پوشش گیاهی منطقه تحت دو عنوان کلی طبقه بندی می گردد: ۱-پوششی که انسان در پیدایش آن دخالت مستقیم داشته و نتیجه تلاش و فعالیت وی می باشد این پوشش دارای اراضی کاملا مرغوب کشاورزی بوده و به دستجات مختلف تقسیم بندی می شود که از جمله آن می توان به پوشش باغات سر درختی و تاکستان ها اشاره نمود. ۲-پوششی که انسان در پیدایش آن هیچ نقشی نداشته است مانند گونه های مرتعی که در حاشیه دامنه ها و رودخانه رشد و نمو داشته است الف : پوشش زراعی از سالیان متمادی بخش های وسیعی از منطقه شهریار به ویژه نواحی شمال ، شمال شرقی و غربی به دلیل فراهم بودن شرایط مناسب شامل خاک و منابع آبی کافی ، زیر کشت گیاهانی نظیر گندم ، جو ، ذرت و … قرار گرفته که مساحت آنها به ۲۳۸۵۰ هکتار می رسد. پوشش باغات سر درختی و تاکستان ها: پوشش گیاهی باغات سردرختی و نیز تاکستان های این منطقه به لحاظ دارا بودن خاک غنی و مطلوب ازا همیت خاصی برخوردار بوده و چون چتر سبزی در منطقه گسترده شده و مساحت آنها نیز بالغ بر ۱۴۱۹۱ هکتار می باشد. مراتع: بر اساس مطالعات انجام گرفته مراتع این منطقه از نظر شرایط اقلیمی و اکولوژیکی جزء مراتع قشلاقی است بخش اعظم مراتع منطقه دارای گونه های گیاهی مثل آترییلکس ، تاغ و گز می باشد و بخش دیگر از پوششی که جهت پس چرای احشام و تعلیف آنها استفاده می شود تشکیل شده است. این مراتع عمدتا در غرب شهرستان واقع و مساحت آنها بالغ بر ۸۰/۰۰۰ هکتار می باشد. گونه های گیاهی مرتعی این منطقه از انواع گرامینه های یکساله ، گونه های تیغ دار و خاردار و علف شور تشکیل می گردد که در ادامه به گونه های مرتعی این منطقه اشاره می گردد. مراتع و علفزارهای شهرستان را می توان کوه تخت رستم و روستای پرندک مشاهده نمود. این مراتع از نظر درجه مرغوبیت بعنوان مراتع درجه ۳ و ۴ تقسیم بندی می شوند که در هر هکتار تنها نیم واحد دامی را می توان تعلیف نمود. در این مناطق مهمترین گیاهانی که یافت می شوند عبارتند از : یوشان ، آرتمسیا سیبری ، استیپ ، بادام وحشی ، افورا (ریش بزی ) گون ، جارو ، پنتا ، کاکوتی ، بادبادک ( این نوع گیاه بیشتر در منطقه قطعه ۴ زرند به چشم می خورد ) انواع گرمینه های یکساله ، پرند یا کاروان کش ، انواع گونه های تیغ دار ، علف شور ، تاغ و گونه های خاردار اشاره کرد . در مجموع تعداد گونه های گیاهی موجود در منطقه شهریار بیش از ۴۰۰ نوع می باشد که در اینجا به تعدادی از آنها اشاره می نمائیم چمن ، قیاق ، یولاف ، جو موشک ، گل گندم ، کانی ، پیچک ، خاک شیر ، سورف ، شیرک ، تلخ بیان ، شیرین بیان ، جاروی ایرانی ، جاروی سفید ، گیاه شور ، لاله وحشی ، تلفه ، خار شتر ، گاوزبان ، غازیاغی ، ورک پنیرک ، بارهنگ، سالویا ، سلمه تره ، اسفند و…

جمعیت شهرستان شهریار

جمعیت شهرستان شهریار تا پایان سال ۱۳۸۸ حدود ۱/۳۰۰/۰۰۰ نفر شامل سه بخش ملارد، قدس و مرکزی بود. سپس و بر اساس مصوبه هیئت وزیران بخش‌های ملارد و قدس از ابتدای سال ۱۳۸۹ از شهرستان شهریار جدا شدند. در حال حاضر شهرستان شهریار با توجه به سرشماری سال ۱۳۹۵ جمعیتی بالغ بر ۷۴۴٬۲۱۰ نفر شامل ۷ شهر، ۶ دهستان و ۳۹ روستا می‌باشد.

شهرستان شهریار به عنوان یکی از سرریزهای جمعیتی شهر تهران عمل می‌کند و با معضل مهاجرت بی‌رویه و رشد بالای جمعیت روبروست. رشد ۸ درصدی جمعیت این شهرستان به عنوان یک معضل اجتماعی مطرح است. طی سال‌های ۷۵–۱۳۶۵ خورشیدی حدود ۳۰۰ هزار نفر مهاجر به شهرستان شهریار وارد شده‌اند. به همین دلیل مشاغل بومی این شهرستان گسترده و به عبارت دیگر مشاغل مهاجرتی هستند، اصلی‌ترین شغل و قدیمی‌ترین شغل مردم این شهرستان باغداری و در کنار آن کشاورزی است، باغ‌های سرسبز شهریار به دلیل خاک حاصلخیز این شهرستان از گذشته زبانزد مردم منطقه غرب استان تهران بوده‌است. این شهرستان با سرازیر شدن مهاجرین از سراسر ایران به یک شهرستان بسیار تأثیرگذار در امور اجتماعی و سیاسی مخصوصاً در استان تهران تبدیل شده‌است. پرورش دام و مرغداری، بخصوص در مناطقی همچون باغستان از سایر مشاغل این شهرستان است.

ردیف	نام شهر	جمعیت	سال
۱	شهریار	۳۰۹۶۰۷	۱۳۹۵
۲	اندیشه	۱۱۶۰۶۲	۱۳۹۵
۳	باغستان	۸۳۹۳۴	۱۳۹۵
۴	صباشهر	۵۳۹۷۱	۱۳۹۵
۵	فردوسیه	۳۴۹۰۸	۱۳۹۵
۶	وحیدیه	۳۳۲۴۹	۱۳۹۵
۷	شاهدشهر	۲۵۵۴۴	۱۳۹۵