هنوز موضوع اتوبوس‌خوابی حل نشده، از کانکس نشینی در پایتخت خبر میرسد.خانواده هایی که درآمدشان کفاف اجاره واحد ۵۰ متری هم نمیدهد.
به گزارش شهریارنگار، هنوز موضوع اتوبوس‌خوابی حل نشده، از کانکس نشینی در پایتخت خبر میرسد. اجاره منزل درتهران سر به فلک کشیده و خانواده‌هایی که درآمد بخور و نمیرشان کفاف اجاره واحد ۵۰ متری در لبه شهر را هم نمیدهد، به پدیده نوظهور کانکس نشینی پناه آورده‌اند که‌این مدل معاش، این اشخاص و جامعه را به زخم‌های خطرناکی در گیر می‌نماید.
در سال‌های نه چندان مردم ما حتی‌د‌ر جنوب شهر هم در منزل‌هایی با ایوان‌های گران قدر، آبگینه آبی‌رنگ میانه آن و با مدل و سیاق سنتی اهل ایران سکونت داشتند، ولی افزایش افسار گسیخته اجاره منزل در این سال ها، انواع متعدد حاشیه نشینی را ایجاد کرده که یکی از تازه ترین‌های آن، کانکس‌نشینی میباشد.
با این که مشاوران املاک ،اجاره کانکس‌های نقلی ۱۰، ۱۵ متری و یا این که نهایتا ۳۰، ۴۰ متری را رسما نمی‌پذیرند، البته کافی است در وب گشتی بزنید تا متوجه شوید این پدیده دو سه سالی میباشدحتی‌دربخشها مرکزی و جنوبی طهران به تنهاه راه‌حل قشرهای آسیب پذیری بدل گردیده که درآمدشان از کرایه منزل‌های لبه‌های شهر هم کمتر میباشد. چنانکه در‌صورتی که حقوق و دستمزد یک پرسنل را چهار میلیون تومان هم در لحاظ بگیریم، یک سوم آن صرفا صرف اجاره یک اتاقک فلزی ۱۰ متری میشود.
اینکه کانکس‌های کرایه‌ای در کجا ساکن میگردند و چقدر پول بایستی برای آن هزینه کرد، موضوعی میباشد که یک مشاور املاک به آن جواب می دهد.یک کدام از مشاوران املاک در منطقه ۱۰ طهران در آغاز اجاره دادن کانکس‌ها از سوی مشاوران املاک را انکار می‌نماید و میگوید: «اینجانب تنها شنیده‌ام چنین مواردی در نقاطی همانند یافت‌آباد و نعمت‌آباد به‌وفور وجود دارد؛ به این دلیل که بورس فروش و اجاره کانکس دراین بخش ها قرار بخشید. به همین دلیل می توان مواردی از اسکان خانواده‌ها را در کانکس‌های اجاره‌ای این حوزه پیدا کرد.»
وی میگوید:«این سخن را از اینجانب نقل نکنید، ولی دیده ام تعدادی از همکاران ما کانکس اجاره داده‌اند.»
این مشاور املاک در رابطه اینکه کانکس‌ها کجا مستقرمی‌شوند که اشخاص یا این که خانواده‌ها بتوانند در آن مستقر شوند، ادامه میدهد«شنیده‌ام کانکس‌ها معمولا داخل منزل‌های قدیمی و نوساز ویلایی ساکن می گردند.»
یک کانکس ده متری در شهرستان فردوس با اجاره ماهانه یک میلیون و ۳۰۰ هزار تومان اطلاع رسانی گردیده‌است. یک نفر دیگر برای اجاره کانکس ۱۲ متری در یافت آباد، ۱۰ میلیون پول پیش و ۶۰۰ هزار تومان اجاره ماهیانه طلب نموده است. یکی دیگر از اطلاع رسانی دهندگان، کانکس ۲۰متری در منیریه طهران را ۵۰ میلیون تومان پیش و ۲۰۰ هزار تومان اجاره انتخاب نموده است. به گفته آگهی دهنده، این کانگی به همه مکان ها و مرکزهای خرید دسترسی راحت دارد، سرویس آن مجزاست. بخاری و گاز دارد و تراس ۱۵متری جداگانه هم در اختیار مستاجر قرار میگیرد؛ ضمن آب، برق و گاز آن نیز بدون پول میباشد!
البته جراحت های اجتماعی و پیامدهای این مدل از معاش مانند دیگر شکل های حاشیه نشینی، موضوعی میباشد که به واکاوی بیشتر نیاز دارد. به همین خاطرنظر یک روان شناس اجتماعی را جویا شدیم.
دکتر علیرضا شریفی یزدی دراین موردمیگوید: «مقوله منزل در کشور‌ایران با زمینه سرپناه فرق دارد. کانکس نشینی در واقع سکونتگاه غیرقانونی به حساب می‌آید و پدیده سکونت گاه‌های غیر قانونی سالیان سال میباشد مثل زاغه نشینی وجود دارد و در واقع افرادی که در کناره‌های شهر معاش می‌نمایند، در بیغوله‌هایی مثل کپرها، کانکس ها و …سکونت دارند. این ها با هم فرقی ندارد. در واقعیت این مورد با قشر شکننده دارای ارتباط است و دلیلش هم این میباشدکه‌این اشخاص سکونتگاه استاندارد برای معاش ندارد.این روانشناس اجتماعی در رابطه جراحت های این مدل از معاش اضافه می نماید: چه زاغه نشینی، چه کپرنشینی و چه کانکس نشینی دست‌کم استاندارهای سکونتگاه ما یحتاج آدم را ندارد و به طور طبیعی به جهت اینکه راس تجمع اشخاص متعددی میباشد و سطح واکنش ساکنان با یکدیگر بسیار بالاست، مهمترین جراحت‌اش ارتقا خشونت وسطح اصطکاک دربین اشخاص میباشد.
شریفی یزدی می‌افزاید: احتمال انحرافات اخلاقی از جمله انحرافات جنسی به دلیل نزدیکی و قرابت بیش از حد و نداشتن دایره مشخص بین فردی دیگر آسیبی است که افراد ساکن در کانکس ها را تهدید می‌کند. از سوی دیگر، نداشتن فضای خصوصی یکی از معضلات این سبک زندگی است. وقتی یک انسان فضای خصوصی ندارد، به علایق و استعدادهایش و خلوت کردن‌هایی که هر فرد نیاز دارد، نمی تواند بپردازد و این موضوع، مشکلاتی را ایجاد می کند.
به گفته این دکترای روانشاسی اجتماعی یکی از بحث های مهمی که درمورد کانکس نشینی وجود دارد این است که این افراد به دلیل اینکه جا و مکان رسمی و مشخص ندارد، در نتیجه نظارت اجتماعی بر روی آنها کمتراست و یا اصلا وجود ندارد. درنتیجه، خروجی‌اش این است که افراد به بزهکاری و اعمال مجرمانه دست می‌زنند.
شریفی یزدی یکی دیگر از آسیب های این نوع از حاشیه نشینی را افزایش خشم عنوان می‌کند و میگوید: «این افراد احساس می کنند به اندازه ای که حقشان است در جامعه به آن ها بها داده نشده است. از طرفی هم وقتی برخی درخانه های مجلل و مرفه سکونت دارند و این ها باید در چنین جایی زندگی کنند، ممکن است باعث ایجاد خشم و متعاقب آن پرخاش شود.»
او ادامه می دهد:در واقع، حاشیه نشینی در سکونتگاه‌های غیر رسمی با بافت های ناکارآمد و عمدتا فرسوده در بحث شهرسازی، مهمترین تبعاتش، افزایش آسیب‌های اجتماعی است. به دلیل اینکه سکونتگاه‌های غیر رسمی به خوبی رصد نمی‌شوند. از سوی دیگر، افرادی که در مناطق شهری زندگی می‌کنند همیشه برخی مسائل را مدنظر قرار می‌دهند. مثلا در برخورد با هممسایه ای که ۴، ۵ سال و یا بیشتر او را می شناسند به‌خاطر اینکه چشم‌هایی آنها را می‌بیند و قضاوت می‌کند، مراقب رفتارشان هستند. اما در سکونتگاه‌های غیر رسمی مثل کانکس این موارد وجود ندارد و همین موضوع آسیب‌ها را بالا می‌برد.
شریفی یزدی میگوید: نکته مهمی دیگری که وجود دارد، عادی شدن شرایط است. وقتی که مردم و مسئولان یک مسئله ای را مکرر و به دفعات می بینند دچار پدیده آشنا زدگی می‌شوند. امروز بسیاری از ما وقتی گروهی از افرادی را می بینیم که تا کمر در مخازن زباله خم می شوند و در آنجا دنبال رزق و روزی‌شان می گردند، دیگر نه تعجب می کنیم ونه دلمان به درد می آید. درحالی که ۴، ۵ سال پیش اینطور نبود. چرا؟ چون خودبه‌خود تکرار یک موضوع، حساسیت زدایی می‌کند و باعث آشنازدگی میشود. همچنین موجب می شود که آدم ها این سبک زندگی را به عنوان یک سبک زنذگی بپذیرند در حالی که این سطح، برای زندگی سطح مناسبی محسوب نمی شود.
جهت مشاهده صفحه اینستاگرام ما اینجا کلیک کنید.