عضو هیئت رییسه انجمن نمایش استان تهران از آماده سازی اولین تماشاخانه شهرستان شهریار خبر داد و گفت: این تماشاخانه با عنوان «مهر» یا «ماه» پس از دریافت مجوز اجرا،فعالیتش را آغاز خواهد کرد. به گزارش شهریارنگار وبه نقل از پایگاه خبری راه مبین،«ابراهیم رهگذر» هنرمند تئاتر و رییس انجمن نمایش شهرستان شهریار عنوان کرد: […]
عضو هیئت رییسه انجمن نمایش استان تهران از آماده سازی اولین
تماشاخانه شهرستان شهریار خبر داد و گفت: این تماشاخانه با عنوان
«مهر» یا «ماه» پس از دریافت مجوز اجرا،فعالیتش را آغاز خواهد کرد.
به گزارش شهریارنگار وبه نقل از پایگاه خبری راه مبین،«ابراهیم رهگذر» هنرمند تئاتر و
رییس انجمن نمایش شهرستان شهریار عنوان کرد:
ابتدا باید این را بگویم که شهرستان شهریار طبق آمار مهاجرپذیرترین شهرستان ایران و
جزو ۱۰ شهرستان پر جمعیت ایران بالغ بر یک میلیون و پانصد هزار نفر است
که شهرک های اطرافش چون اندیشه هم جمعیت های زیادی دارند.
متأسفانه با وجود این آمار جمیعت اما هیچ امکانات فرهنگی این شهرستان ندارد.
عضو هیئت رییسه انجمن نمایش استان تهران در ادامه افزود: شاید الان برخی تعجب کنند، اما باید بگویم فرهنگسراهایی هم
در شهریار وجود دارد که کاربری تخصصی ندارد مثلا نگارخانه یا سالن تئاتر ندارند.
من نزدیک به هجده سال است که در شهریار ساکن هستم و کار هنری می کنم، سال ها به این وضعیت اعتراض کردم
اما دیگر خودم هم از این جلسات تکراری بی نتیجه با فرماندار و شهردار و دیگر مسئولان خسته شدم و تصمیم گرفتم
یک تماشاخانه شخصی راه بیاندازم.
وی با اشاره به اینکه مکان استیجاری آموزشگاهش را تبدیل به پلاتو اجرای نمایش کرده، گفت:
یک بلک باکس کوچک هفتاد متری با ۴۵ صندلی تدارک دیدیم، سایر امکانات از نور و صوت نیز کاملا حرفه ای است،
چرا که چهل تا پنجاه میلیون هزینه کردیم.
رهگذر با تأکید بر اینکه این روزها به دنبال گرفتن مجوز برای اجرای نمایش در این تماشاخانه و
گرفتن حمایت فرهنگ و ارشاد اسلامی است، گفت:
ابتدا فکر می کردم با مجوز آموزشگاه می توانم کار را شروع کنم، اما بعد متوجه شدم که باید مجوز تماشاخانه یا موسسه بگیریم،
الان درخواست دادیم و همه آن چیزی که باید ارائه می کردیم، انجام شد و منتظر هستیم تا از سوی ارشاد بازبینی و
سایر کارها به زودی انجام شود.
وی در ادامه گفت: تلاشمان این است تا انتهای فصل بهار و زمانی که ان شاء الله ویروس کرونا دست از سر ما برمی دارد،
مجوز ما هم برسد و شروع به کار کنیم.
رهگذر در پاسخ به این سوال که این تماشاخانه به لحاظ دسترسی برای مردم کجای شهریار قرار دارد، گفت:
ما مرکز شهرستان شهریار هستیم یعنی به لحاظ دسترسی وسط ترین جای ممکن شهر هستیم.
امیدواریم اتفاقات خوبی برای شهرستان ما با این تماشاخانه بیافتد چرا که در شهرستان ها خیلی به سمت این طور کارهای
خصوصی نمی روند و من هم چون دغدغه داشتم و برایم مهم بود که در شهر خودم یک اتفاق خوب فرهنگی و هنری بیافتد،
دست به چنین کاری زدم.
وی در پاسخ به این سوال که آیا هنرمندان بومی شهریار زیاد هستند و در این شهر مانده اند یا خیر، اظهار داشت:
شهریار هنرمند بومی زیاد داشته که خیلی هایشان برای پیشرفت کردن و اخذ امکانات بیشتر مهاجرت کرده اند.
بهرحال شهرستان های اطراف تهران مثل یک برکه کوچک بدور تهران بزرگ هستند .
بنابراین هنرمندان به محض اینکه شرایط پیدا می کنند به تهران می روند.
اما هنوز هم هنرمندانی داریم که در شهریار فعالیت می کنند و ما هم تمرکزمان را روی جوان ترهایی گذاشتیم که با
شور فعالیت می کنند، اما امکانات نداشتند.
رهگذر اظهار داشت: در سال های گذشته فرهنگسراهای اینجا در اختیار وزارت ارشاد بود و ما خیلی راحتتر فعالیت می کردیم
اما چون ملکیت آنها برای شهرداری بود، شهرداری آنها را بازپس گرفت و متأسفانه اصلا در شهرداری ها
دیدگاه فرهنگی ـ هنری وجود ندارد، به همین جهت هنرمندان خیلی اذیت می شدند.
وی با بیان اینکه از زمانی فعالیت جدی خود را در این چند سال اخیر شروع کردند،
نسل جوان خیلی خوبی در شهرستان شهریار
تربیت شد ،
افزود: اینها دنبال مکانی برای عرضه هنر خود بودند، ما بیشتر تلاشمان این است که جایگاهی و سکوی پرشی
برای آنها باشیم و انتظار این را نداریم که اگر هنرمندان بزرگی شدند باز هم اینجا بمانند.
وی درباره عنوان سالن نیز گفت: اسم سالن «مهر» یا «ماه« خواهد شد حال هر کدام از اینها که مورد موافقت قرار بگیرد
ما راضی هستیم.
رهگذر در پایان تأکید کرد: خواهش ما از مسئولان این است که دغدغه تئاتر داشته باشند.
وقتی یک نفر وارد این حوزه می شود و هزینه می کند، حداقل حمایت را بکنند تا سایرین هم دل و جرأت سرمایه گذاری داشته باشند
بهرحال بزرگی و اسم و رسم هر شهر به نظر من به تعداد هنرمندان و آدم هایی است
که آن شهر تربیت کرده و امیدوارم روزی برسد
که همه فعالیت ها تمرکزش در تهران نباشد و این اتفاقات فرهنگی ـ هنری در همه شهرستان ها و شهرهای کوچک
صورت بگیرد و دولت هم قدری حمایت کند.
فکر می کنم آدم های زیادی هستند که دلشان برای جوانان شهرشان می تپد و دوست دارند
گوشه چشمی ببینند تا کاری انجام دهند.