نخاله های ساختمانی ، تپه هایی که یک شبه در حاشیه جاده ها می رویند همه ما بارها و بارها خبرهای متعددی در مورد انواع زمین خواری، دریا خواری، کوه خواری، تپه خواری و … شنیده ایم. گفته می شود این پدیده آنچنان با سرعت پیش می رود که برخی کوه ها به تپه و […]
همه ما بارها و بارها خبرهای متعددی در مورد انواع زمین خواری، دریا خواری، کوه خواری، تپه خواری و … شنیده ایم. گفته می شود این پدیده آنچنان با سرعت پیش می رود که برخی کوه ها به تپه و برخی تپه ها به دره تبدیل شده اند! برخی مسئولین و حامیان محیط زیست نیز هر از گاهی در این رابطه اظهار نگرانی می کنند. اما واقعاً دلیل این نگرانی ها و ناراحتی ها چیست؟ اگر کمی دقت کنیم می بینیم که گرچه برخی کوه ها و تپه ها در دوردست کوچک شده اند، در عوض در نزدیکی شهر و کوچه و منزل خودمان تپه های کوچک و بزرگی روییده اند و هر روز رشد و نمو می یابند. تپه هایی از جنس نخاله های ساختمانی که هرچند به زیبایی تپه های طبیعی نیستند اما اگر همینطور بزرگتر شوند احتمال دارد در آینده بتوانند جایگزین خوبی برای کوه ها و تپه های طبیعی و کوچک شونده باشند و تعدیلات آب و هوایی را انجام دهند! البته شاید هم این چنین نشود و این تپه های جدید پیامدی جز آلودگی منظر شهری و آلودگی زیست محیطی و بهداشتی به همراه نداشته باشند.
به راستی مسئولیت تخلیه نخاله های ساختمانی در حاشیه جاده ها و اطراف شهرها و روستاها متوجه چه کسی و یا چه سازمانی است؟!
یک طرف قضیه انگشت اشاره را به سمت شهرداری به عنوان سازمان مسئول مدیریت فضای شهری می چرخاند. اما گذشته از این که چه کسی مسئول جمع آوری این نخاله ها است، بهتر است بیاندیشیم که چه کسی مسئول تخلیه این نخاله ها است!
مگر نه این است که خود ما شهروندان گرامی چنین بالایی بر سر محیط زیستمان می آوریم؟! آن هم در مقیاس های مختلف؛ کیسه زباله منزلمان را هر جا دلمان خواست رها می کنیم که زحمت حمل آن تا سطل زباله را نکشیم، همین که از چهاردیواری ما خارج شود کافی است. نخاله های ساختمانی مان را هم در جایی حوالی شهر رها می کنیم تا هزینه ای بابت تخلیه قانونی آن نپردازیم، همین که از منظره مقابل پنجره خانه مان خارج شود کافی است! خیلی که شهروند وظیفه شناسی باشیم آن ها را به محلی دورتر از شهر خودمان می بریم و در شهر دیگری تخلیه می کنیم!
البته از حق نباید گذشت و قدر آن دسته از شهروندان را که مسئولانه و دلسوزانه به فکر محله و شهر خود و دیگران، و در مجموع به فکر حفظ سلامت محیط زیست هستند باید دانست. اما متأسفانه عده این شهروندان در قیاس با گروه مقابل بسیار اندک است. زیرا اثر فعالیت شهروندان غیر مسئول و آسیب رسان در محیط بسیار بارزتر از شهروندان مسئول است.
تا زمانی که نوع نگرش و تفکرمان را از خودمحوری به جمع گرایی و مسئولیت پذیری تغییر ندهیم، شاهد انواع پدیده ها و فعالیت های منفی و مخرب از جمله تخلیه نخاله های ساختمانی در محیط زیست خواهیم بود و باید از یاد نبریم که این طبیعت دیگر تاب تحمل این همه ناسپاسی و ناملایمتی بشر را ندارد. اگر ما شهروندان همینطور به فعالیت های مخرب خود ادامه دهیم، آینده فرزندانمان که هیچ، آینده خودمان هم با مشکلات زیستی به مراتب شدیدتر و پیچیده تر از امروز مواجه می شود؛ تا جایی که به جای این شهر زیبا که هنوز هم اندکی طراوت و سرسبزی در آن وجود دارد، باید در زباله دانی بزرگ زندگی کنیم که امروز مشغول ساختن آن هستیم.
آرزو النچری، کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی
Visits: 2
این مطلب بدون برچسب می باشد.